تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟

ورود به بازار ارزهای دیجیتال می‌تواند یک کار پیچیده و و حتی شاید دلهره‌آور باشد. شاید نام بیت کوین را شنیده باشید؛ اما اصطلاحات بسیاری در این دنیا وجود دارد که ممکن است شبیه به هم باشند و تا حدی شما را گمراه کنند. مثلا تفاوت کوین و توکن در چیست؟ به جز بیت کوین هزاران کوین و پروژه بلاک چین دیگر وجود دارند؛ آن‌ها چیستند؟ چگونه کار می‌کنند و آیا همه آن‌ها یکسان هستند؟

خب پاسخ منفی است؛ آن‌ها اصلاً یکسان نیستند. در حالی که بسیاری از ارزهای دیجیتال همان ویژگی اصلی را ارائه می‌دهند؛ یعنی انتقال ارزش پولی همتا به همتا (P2P)، اما اهداف کوین‌ها و توکن‌های مختلف می‌تواند بسیار متفاوت باشد. اما قبل از اینکه به جزئیات اهداف مختلف دارایی‌های دیجیتال بپردازیم، ابتدا با هدف اصلی ایجاد آن‌ها شروع می کنیم: وسیله‌ای برای تبادل پول. یا به طور دقیق‌تر، ارز.

این مورد کلیدی، پایه و اساس بازار ارزهای دیجیتال را همان‌طور که امروز می بینیم؛ ایجاد کرده است. اصول اصلی فناوری بلاک چین یعنی شفافیت، منشأ و تغییرناپذیری، این قدرت را دارند که بازار مالی را همان‌طور که می شناسیم تغییر دهند. به طور خلاصه، هیچ پروژه DeFi بدون کوین یا توکن وجود نخواهد داشت.

در یک بیان بسیار ساده، کوین‌ها اساس یک شبکه امن را ایجاد می‌کنند؛ در حالی که توکن‌ها به برنامه‌ها و پلتفرم‌های بلاک چین اجازه می‌دهند تا بر اساس آن پایه و اساس، پایگاهی ایجاد کنند و رشد کنند. اما خب، این تمام ماجرا نیست. پس بیایید در وهله اول بررسی کنیم که دو اصطلاح کوین و توکن به چه معنا است تا در ادامه، تفاوت کوین و توکن را به خوبی بررسی کنیم.

تفاوت کوین و توکن؛ معنی هر یک چیست؟

فهمیدن تفاوت کوین و توکن، بدون دانستن معنی هر یک، عملا کاری غیرممکن است. کوین‌ها و توکن‌ها دارایی‌های دیجیتالی هستند که عمدتاً برای انتقال پول یا ذخیره ارزش استفاده می‌شوند. به زبان ساده، هر دو ارزهایی هستند که در پایه خود از فناوری بلاک چین استفاده می‌کنند. اما این جا و درست همین جا، شباهت این دو به پایان می رسد. در واقع، فناوری پشت کوین و توکن کاملاً متفاوت است.

برای این که خیلی تخصصی صحبت نکنیم؛ باید بگوییم کوین‌ها ارزهای اصلی بلاک چین‌های خاص هستند. به عنوان مثال، BTC کوین اصلی شبکه بیت کوین است. از سوی دیگر، توکن‌ها ارزها (یا دارایی‌های دیجیتالی) هستند که توسط یک بلاک چین خاص پشتیبانی می‌شوند؛ نه اینکه خودشان شبکه را تامین کنند.

خب برای اینکه ببینیم تفاوت کوین و توکن واقعا در چیست و این مفاهیم در عمل چه معنایی دارند؛ اجازه دهید هر یک را به طور جداگانه و اختصاصی بررسی کنیم.

کوین چیست؟

کوین به هر ارز دیجیتالی اطلاق می‌شود که دارای یک بلاک چین مستقل باشد؛ مانند بیت کوین. به زبان ساده، اگر ارز دیجیتالی بر روی بلاک چین خودش اجرا شود؛ یک کوین است. این کوین بومی همان چیزی است که برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها و شرکت در شبکه از آن استفاده می‌کنید و این کوین بومی، همان چیزی است که شرکت کنندگان شبکه در ازای ایمن نگه داشتن آن شبکه دریافت می‌کنند.

در واقع، کوین‌ها مبنای لازم امنیت شبکه بلاک چین را فراهم می‌کنند. همان طور که از قبل می دانید؛ بلاک چین‌ها برای ایمن‌سازی شبکه و پردازش تراکنش‌ها به استخراج کننده‌های کریپتو یا اعتبارسنج‌ها نیاز دارند. اما خب، ایجاد یک بلاک چین غیرمتمرکز آن طور هم که به نظر می رسد آسان نیست. ماینرها و اعتبارسنج‌ها برای ایمن‌سازی شبکه‌های بلاک چین تلاش می‌کنند و در نتیجه برای حفظ این تلاش، به انگیزه نیاز دارند.

به عنوان مثال، در یک بلاک چین اثبات کار (PoW)، ماینرها باید معادلات پیچیده ریاضی را حل کنند که مقدار باورنکردنی قدرت محاسباتی نیاز دارد. برای، این کار تجهیزات تخصصی  و خاصی لازم است و باید پول زیادی را صرف انرژی کنید. در یک شبکه اثبات سهام (PoS)، اعتبارسنجی‌ها باید مقادیر زیادی از وجوه را به عنوان وثیقه در فرآیندی به نام سهام‌داری (استیکینگ – Staking) قفل کنند.

از آنجایی که وجود و کار شبکه به مشارکت‌کنندگان نیاز دارد؛ اما پردازش تراکنش‌ها مستلزم انجام کارهای دشوار است؛ امنیت یک شبکه به ساختاری متکی است که به افراد انگیزه مشارکت و کار بدهد. از آنجایی که بلاک چین‌های عمومی غیرمتمرکز هستند؛ کوین‌ها بخشی جدایی‌ناپذیر از این مدل امنیتی هستند؛ زیرا ماینرها و اعتبارسنج‌ها باید انگیزه‌ای برای کارکردن در این سیستم داشته باشند.

البته فراتر از موارد استفاده اولیه، هر بلاک چین ممکن است موارد استفاده متفاوتی برای کوین اصلی خود داشته باشد. هر شبکه موسس خود را دارد و ممکن است برخی موارد استفاده، کاملاً متضاد آت چه باشند که ما و شما به طور معمول می‌شناسیم.

توکن چیست؟

حالا که شما در مورد کوین‌های بومی می دانید؛ برای درک تفاوت کوین و توکن، وقت آن رسیده تا به این سوال پاسخ دهیم که توکن چیست؟

به زبان ساده، توکن‌ها ارزها (یا انواع دیگر دارایی‌ها) هستند که توسط یک بلاک چین خاص پشتیبانی می‌شوند؛ اما کوین‌های اصلی شبکه نیستند. اگر پیچیده به نظر می رسد؛ بیایید به نحوه عملکرد آن در عمل بپردازیم.

شبکه اتریوم دومین بلاک چین محبوب موجود است و همچنین تا کنون بیشترین توکن‌ها را در بین بلاک چین‌های دیگر پشتیبانی کرده است. در حالی که کوین اصلی شبکه اتریوم اتر است؛ اما از بسیاری دیگر از ارزهای مبتنی بر اتریوم نیز پشتیبانی می‌کند که از استاندارد خاصی به نام استاندارد ERC پیروی می‌کنند. برای توضیح، چندین ارز (و دارایی های دیگر) در شبکه اتریوم وجود دارند که کوین بومی اتریوم نیستند و هر یک از آن دارایی‌ها به عنوان توکن شناخته می‌شوند.

اولین توکن ارائه شده توسط استاندارد ERC، توکن ERC-20 بود. به طور خلاصه، این توکن استاندارد قابل تعویض (توکن استاندارد مثلی) به کاربران امکان می‌دهد ارزهای پشتیبانی شده توسط اتریوم را ایجاد، صادر و مدیریت کنند. در واقع این استاندارد بود که به شور و شوق ICO در سال 2017 با پروژه‌های بی‌شماری که توکن‌های خود را روی بلاک چین راه‌اندازی می‌کردند؛ دامن زد. از آن زمان، این استاندارد گسترش یافته است و توکن‌های ERC-721 (توکن‌های غیرمثلی) و توکن‌های ERC-1155 (توکن‌های نیمه‌مثلی) را نیز اضافه کرده است.

یک مثال خوب از توکن اتریوم، SAND است؛ که ارز متاورس بلاک چین The Sandbox است. این توکن ERC-20 در شبکه اتریوم کار می‌کند؛ با این حال، هدف اصلی آن به عنوان یک ارز درون‌برنامه‌ای در برنامه Sandbox است.

به دلیل سازگاری با قراردادهای هوشمند، شبکه اتریوم می‌تواند به خوبی از توکن‌ها پشتیبانی کند. برای روشن شدن موضوع، استاندارد ERC به شما اجازه می‌دهد تا قراردادهای هوشمندی را مستقر کنید که استفاده از توکن‌های قابل تعویض یا غیرقابل تعویض را امکان پذیر می‌کند. به عبارت دیگر، می‌توانید ارز دیجیتال یا دارایی دیجیتال خود را بدون راه‌اندازی یک بلاک چین کامل ایجاد کنید.

اما توکن‌ها فقط مختص به شبکه اتریوم نیستند. امروزه چندین بلاک چین از توکن‌های قابل تعویض و غیرقابل تعویض مانند Solana، Cardano و Tezos پشتیبانی می‌کنند.

کاربرد کوین چیست؟

بیایید با محبوب‌ترین کوین موجود، یعنی بیت کوین شروع کنیم. این کوین به‌عنوان یک وسیله مبادله ضدسانسور عمل می‌کند و دارای یک سیاست پولی مطمئن و ثابت است. توکن بومی بیت کوین، BTC، بیش‌ترین نقدینگی را در بازار رمزارزها دارد. هم عنوان بالاترین Market Cap و هم عنوان Realized Market Cap را در بخش ارزهای دیجیتال در اختیار دارد. از بیت کوین به عنوان یک فروشگاه دیجیتالی از پول که اغلب به آن «طلای دیجیتال» می گویند؛ استفاده می‌شود؛ چرا که امنیت بالایی دارد و بسیار غیرمتمرکز است.

با این حال، کوین‌های دیگری نیز به دلایل مختلفی ایجاد شده‌اند. همه کوین‌های غیر بیت کوینی «آلت کوین» نامیده می‌شوند؛ اما اجازه ندهید که این نام شما را فریب دهد: همه آن‌ها یک هدف را دنبال نمی‌کنند.

خب پس چگونه کوین‌ها در عمل می‌توانند کار کنند؟ خب، کوین ریپل (XRP) به طور خاص برای کمک به سیستم بانکداری سنتی ایجاد شده است و بنابراین از مدل متمرکزتری نسبت به بیت کوین پیروی می‌کند. از سمت دیگر، استیبل کوین‌هایی دارید که راهی را برای انتقال ارزش یک ارز فیات با استفاده از سیستم امنیتی یک بلاک چین ارائه می‌دهند. یک مثال خوب از یک استیبل کوین USDT یا همان تتر است؛ یک نسخه ارز دیجیتال از دلار ایالات متحده (USD).

اما همه کوین‌ها هم چنین اهداف جدی را دنبال نمی‌کنند و گاهی با کوین‌های بیهوده‌ای برخورد می‌کنیم؛ مانند memecoins. یک مثال خوب از memecoin، دوج کوین (Dogecoin) است. در این مورد، تنها هدف کوین نمایش یک میم یا بخشی از فرهنگ عامه است.

به طور خلاصه، همه کوین‌ها امن نیستند؛ همه کوین‌ها غیرمتمرکز نیستند و در واقع، برخی از کوین‌ها اصلاً هدف خاص و یا محکمی ندارند. تنها ویژگی که آن‌ها را به هم پیوند می‌دهد؛ بومی بودن یک کوین در یک شبکه بلاک چین است.

کاربردهای توکن‌ها چیست؟

مانند کوین‌ها، موارد استفاده متعددی برای توکن‌های وجود دارد. در یک بیان ساده، توکن‌ها می‌توانند به برنامه‌ها و پلتفرم‌های بلاک چین کمک کنند تا خدمات پرداختی کاربران بتوانند تسهیل شود. اما این تمام ماجرا نیست. در ادامه، هر یک از کاربردها را به تفصیل توضیح می‌دهیم.

برنامه‌های بلاک چین که توسط قراردادهای هوشمند هدایت می‌شوند

از آنجایی که قراردادهای هوشمند امکان انتقال دارایی دیجیتال را (با رعایت شرایط خاص) فراهم می‌کند؛ خود توکن‌ها می‌توانند قوانین داخلی داشته باشند. این بدان معناست که توکن‌ها می‌توانند شامل ضوابط مربوط به توزیع، انتقال یا حتی دستورالعمل‌هایی باشند که آن‌ها را به پروتکل‌های دیگری هدایت می‌کند.

این امر منجر به ایجاد توکن‌هایی با توانایی‌های اضافی شد که کوین‌ها قبلاً قادر به انجام آن نبودند. با استفاده از قراردادهای هوشمند، توکن‌ها می‌توانند مختلفی داشته باشند و تجربه‌ای منحصربه‌فرد را برای دارندگان آن‌ها ایجاد کنند. به طور خلاصه، باید گفت که dapp و اپلیکیشن‌های مبتنی بر بلاک چین به لطف قراردادهای هوشمند و توکن‌های صادر شده با استفاده از آن‌ها است به واقعیت تبدیل شده‌اند.

DeFi

بسیاری از بلاک چین‌ها غیرمتمرکز هستند و قراردادهای هوشمندی که همراه با آن‌ها وجود دارد؛ امکان استفاده از توکن‌های قابل همکاری و کدهای خوداجرا را فراهم می‌کنند. با استفاده از این دو نوآوری، مبادلات غیرمتمرکز از یک رویا به واقعیت تبدیل شده‌اند. این موضوع پایه و اساس اصلی DeFi را همان‌طور که امروزه می شناسیم ایجاد کرده است.

به زبان ساده، قراردادهای هوشمند امکان ایجاد دارایی‌های دیجیتال را به شکلی ساده فراهم می‌کند که همگی در یک شبکه خاص قابل همکاری هستند. این بدان معناست که مبادله، وام دادن و انتقال این توکن‌ها بسیار آسان‌تر و امن‌تر از مبادله کوین‌های مختلف است. بنابراین به طور طبیعی، این نوآوری در را به روی پلتفرم‌هایی باز کرد که روی این قابلیت همکاری سرمایه‌گذاری کرده بودند.

یک مثال عالی از این پلتفرم‌ها Uniswap است؛ یک صرافی کاملاً غیرمتمرکز و خودکار. این صرافی از UNI به عنوان توکن اصلی خود استفاده می‌کند؛ یک ERC-20 که توسط بلاک چین اتریوم پشتیبانی می‌شود. در Uniswap، هزینه‌ها و خدمات در UNI قابل پرداخت هستند و UNI به راحتی با هر توکن ERC-20 دیگری تعویض می‌شود؛ درست مانند SAND که قبلا ذکر کردیم.

اما موضوع فقط محدود به صرافی نمی‌شود؛ توکن‌ها همچنین راه را برای پلتفرم‌های پیچیده‌تری که از مبادله، وام‌دهی و حتی مشتقات کریپتو پشتیبانی می‌کنند؛ باز کرده است. امروزه حتی می‌توانید دارایی‌هایی در دنیای واقعی که تبدیل به توکن شده‌اند را در بلاک چین خریداری کنید. بله؛ توکن‌هایی وجود دارند که نشان‌دهنده دارایی‌های ارزشمند دنیای واقعی مانند طلا یا نقره نیز هستند.

کاربردی

برخی از توکن‌ها به عنوان ابزارهای مالی و برخی بدون هیچ دلیلی ایجاد می‌شوند؛ اما برخی از توکن‌ها به عنوان بخشی از یک پروژه یا اکوسیستم خاص یک هدف واحد را انجام می‌دهند. اینها به عنوان توکن‌های کاربردی شناخته می‌شوند و مسئولیت انواع روش های مختلف اجرا یا عرضه و ارائه جوامع web3 را بر عهده دارند.

برخی از توکن‌های کاربردی ممکن است به عنوان ارزهای درون-برنامه‌ای عمل کنند؛ در حالی که برخی دیگر به عنوان بخشی از یک طرح وفاداری در هنگام استفاده از یک شرکت خاص اعطا شوند. یکی دیگر از موارد استفاده محبوب برای توکن‌های کاربردی، ابزارهای رای‌گیری غیرمتمرکز در DAO است. موارد استفاده بی‌پایانی برای توکن‌های کاربردی وجود دارد.

کوین‌ها و توکن‌ها در مقابل سیستم مالی سنتی

در حالی که ممکن است ارزهای دیجیتال در ابتدا کلافه‌کننده به نظر برسند؛ اما تکنولوژی بلاک چین به این مفهوم که «بانک خود باشید» واقعیت بخشیده است و این مسئله غیرقابل انکار است و جدای از تفاوت کوین و توکن، هر دو در این مورد هم راستا هستند. با نوآوری توکن‌ها، ارزهای دیجیتال نه تنها به عنوان راهی برای ذخیره یا انتقال ارزش، بلکه به عنوان ابزارهای مالی مانند مشتقات کریپتو نیز مفید هستند.

تفاوت بین این دارایی‌ها در امور مالی سنتی و DeFi در مالکیت است. در حالی که بانک مالکیت واقعی هیچ یک از دارایی‌هایی را که در حساب بانکی خود ذخیره می‌کنید را به شما نمی‌دهد؛ اما کیف پول شما کمی متفاوت عمل می‌کند. با استفاده از یک کیف پول غیرحضانتی، مالکیت دارایی‌های حساب خود را حفظ می‌کنید.

این بدان معناست که چه بخواهید توکن‌های رمزنگاری خود را قرض دهید یا از آن‌ها به عنوان وثیقه برای استقراض وجوه خود استفاده کنید؛ یا حتی یک برنامه غیرمتمرکز را بر بستر بلاک چین ایجاد کنید؛ فقط شما حضانت از دارایی‌های خود را بر عهده دارید. این موضوع به وضوح بسیار مطلوب‌تر از سپردن مالکیت دارایی خود به یک شرکت متمرکز است. تصور کنید شرکت (یا بانک) متمرکزی که وجوه شما را در اختیار دارد تعطیل شود؛ در چنین شرایطی احتمالا کل وجوه شما در معرض خطر قرار می‌گیرد.

اگر می خواهید شروع به وام دادن، وام گرفتن و موارد دیگر کنید؛ پس چرا باید به نهادهایی اعتماد کنید که دارایی‌های شما را می‌گیرند و کنترلی روی آن دارایی هم به شما نمی‌دهد؟ استفاده از فناوری بلاک چین، تا زمانی که یک کیف پول غیرحضانتی دارید؛ از این مشکل جلوگیری می‌کند.

آینده امور مالی در دنیا، غیرمتمرکز است و استفاده از هر یک از این دارایی‌های دیجیتال مهم است و درک نحوه کارکرد آن‌ها به شما در هنگام نگهداری یا معامله ارزهای دیجیتال برتری قابل توجهی می‌دهد.

تفاوت کوین و توکن؛ کوین‌ها در مقابل توکن‌ها

توضیح تفاوت کوین و توکن بحث گسترده‌ای است. ابتدا اجازه دهید وجه تشابه این دو را بیان کنیم و سپس به تفاوت کوین و توکن بپردازیم. کوین‌ها و توکن‌ها موارد استفاده متنوعی دارند و البته برخی متقاطع‌ها نیز وجود دارد که هم کوین‌ها و هم توکن‌ها به عنوان مبادله ارزش استفاده می‌شوند. این بدان معنی است که هنگام تجزیه و تحلیل آن‌ها، معیارهای مشابهی به چشم می‌آیند؛ مثل استفاده‌ای که از آن‌ها می‌شود؛ دارندگان فعال آن‌ها، ارزش آن‌ها، تخصیص، ارزش کل بازار آن‌ها و سایر موارد. اما تا حد زیادی، شباهت‌ها به همین موارد محدود می‌شوند.

اولین مورد از تفاوت کوین و توکن، بحث هدف اصلی و کاربرد آن‌ها است. کوین‌ها برای امنیت یک بلاک چین ضروری هستند و رفتار خوب شرکت‌کننده را تشویق می‌کنند. آن‌ها نسبت به توکن‌ها نوسان کمتری دارند و همچنین معمولا مهم‌تر هستند؛ اما خب همیشه هم اینطور نیست. اگر در حال تجزیه و تحلیل یک کوین هستید همیشه باید به جنبه فنی عملکرد آن شبکه، مانند مکانیسم اجماع آن نگاه کنید. این کار به شما بینشی می‌دهد راحع‌به این‌که آن کوین بومی در چه مسیری حرکت می‌کند و به شما می‌گوید آیا شرکت‌کننده‌ای که مسئولیت پردازش تراکنش‌ها را بر عهده دارد این کار را به طور موثری انجام می‌دهد یا خیر.

از سوی دیگر، توکن‌ها، هدف و سودمندی را برای کاربران شبکه فراهم می‌کنند و رشد شبکه در ارتباط با کاربران را ارتقا می‌دهند. در حالی که ممکن است در مقایسه با سایر موارد، بی‌اهمیت و کم‌ارزش به نظر برسند؛اما یادتان باشد که هر یک از این دارایی‌ها نقش ارزشمندی را ایفا می‌کند.

دومین مورد از تفاوت کوین و توکن، بحث لانچ کردن و راه‌اندازی هر یک است. راه‌اندازی توکن‌ها بسیار سریع‌تر و راحت‌تر از کوین‌ها است. این بدان معنی است که آن‌ها برای موارد استفاده موقت یا منفرد کاملا کافی هستند. اما این موضوع دلیل نمی‌شود که توکن‌ها را دست کم بگیریم و بی‌ارزش قلمداد کنیم.

باور کنید یا نه؛ برخی از توکن‌ها در زنجیره اتریوم آنقدر رشد کرده‌اند که از بسیاری از کوین‌ها با شبکه‌های اختصاصی بزرگ‌تر شده‌اند. توکن DAI از ERC-20، یک مثال عالی برای این موضوع است. حتی به عنوان یک توکن اتریوم، DAI از نظر ارزش بازار از شبکه‌ای مثل Avalanch‌ پیشی گرفته است.

اما جدای از تفاوت کوین و توکن، لازم به ذکر است که بدون کوین نمی‌توانید توکن داشته باشید. این دو دارایی در کنار هم کار می‌کنند تا تجربه غیرمتمرکز بهتری را برای همه ایجاد کنند. برای انتقال غیرمتمرکز و همتا به همتای دارایی های دیجیتال، باید به کوین بومی شبکه بلاک چین تکیه کنید. سپس برای بهره‌مندی از قابلیت همکاری، باید از توکن‌ها استفاده کنید.

انواع توکن

حالا که به تفاوت کوین و توکن پی بردید؛ زمان آن رسیده تا در مبحث توکن‌ها عمیق‌تر شویم و انواع آن‌ها را شناسایی کنیم. توکن‌ها انوع بسیاری دارند و هر یک، برای کاربرد و هدفی خاص طراحی شده است. در ادامه، تعدادی از این توکن‌ها آورده و توضیح داده شده‌اند. البته در نظر داشته باشید که این لیست، کامل نیست؛ بلکه چندی از مهم‌ترین انواع توکن به همراه ارائه چندین مثال آورده شده است تا درک بهتری از این تاپیک داشته باشید.

توکن‌های پلتفرم

توکن‌های پلتفرم از فناوری بلاک چین برای ارائه برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) در راستای اهداف مختلف استفاده می‌کنند. برای مثال، Cosmos یک پلتفرم غیرمتمرکز است که به اپلیکیشن‌ها و سرویس‌ها اجازه می‌دهد تا با یکدیگر در بلاک چین‌های مختلف ارتباط برقرار کنند. ATOM توکن پلتفرم آن است که شبکه را قادر می سازد تا کار کند.

با استفاده از فناوری بلاک چین، امنیت توکن‌های پلتفرم تامین می‌شود و این توکن‌ها ظرفیت تسهیل تراکنش‌ها را دریافت می‌کنند. طیف گسترده‌ای از بخش‌های مختلف، از تبلیغات جهانی گرفته تا بازارهای آنلاین، ممکن است از توکن‌های پلتفرم بهره ببرند. این مورد همچنین شامل بازی‌ها و کلکسیون‌های دیجیتال نیز می‌شود.

توسعه‌دهندگان Web3 اغلب از توکن‌های پلتفرم برای ایجاد و استقرار برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) و قراردادهای هوشمند استفاده می‌کنند. یکی از این برنامه‌های غیرمتمرکز که از قراردادهای هوشمند برای تسهیل تبادل توکن بین کاربران استفاده می‌کند؛ Uniswap است. UNI توکن بومی برای پروتکل Uniswap است.

توکن‌های پلتفرم با به ارث بردن استحکام بلاک چینی که روی آن اجرا می‌شوند؛ بهتر می‌توانند تراکنش‌ها را تسهیل کرده و از ایمنی آن‌ها اطمینان حاصل کنند.

نمونه‌هایی از توکن‌های پلتفرم عبارتند از:

• چین لینک (LINK)
• کرونوس (CRO)
• سوشی سوآپ (SUSHI)

توکن‌های اوراق بهادار

توکن‌های اوراق بهادار، توکن‌هایی هستند که نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی ملموس، مانند سهام، اوراق قرضه یا املاک و مستغلات هستند. آن‌ها تحت قانون اوراق بهادار فدرال به عنوان اوراق بهادار قرار می گیرند.

اوراق بهادار به طور کلی، شاخصه‌هایی هستند که توسط یک شرکت، دولت یا سایر سازمآن‌های حقوقی منتشر می‌شود که نشان‌دهنده مالکیت دارایی هستند و حق سهم از سود، حق توزیع دارایی‌ها یا سایر موارد مشابه را ارائه می‌کنند. اوراق قرضه، اختیار معامله، سهام و ضمانت نامه‌ها و… همه اوراق بهاداری هستند که سرمایه‌گذاران می‌توانند آزادانه با یکدیگر مبادله کنند.

برخلاف حق سهم یک سهام، ارزش یک توکن اوراق بهادار با ارزش دارایی متناسب است. این مورد برای زمانی است که یک توکن نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی خارج از زنجیره مانند املاک، تجهیزات، صورتحساب‌های معوق یا یک شرکت است. از طرف دیگر، کمپین‌های تامین مالی ممکن است از توکن‌های اوراق بهادار نیز استفاده کنند.

برخی از شناخته شده‌ترین توکن‌های اوراق بهادار عبارت‌اند از:

• سیاکوین (SC)
• توکن‌های Props (PROPS)
• بلاک چین کپیتال (BCAP)

توکن‌های تراکنش

توکن‌های تراکنش به عنوان یک وسیله مبادله برای فعال کردن تراکنش‌ها در شبکه‌های بلاک چین عمل می‌کنند. استفاده این توکن‌ها تقریباً مانند پول سنتی است؛ با این حال در مقایسه با ارزهای فیات مزایای بیشتری را ارائه می‌دهند.

بیت کوین در ابتدا به عنوان راهی ارزان و کارآمد برای انتقال پول ایجاد شد؛ بنابراین می‌توان آن را یک ارز معاملاتی در نظر گرفت. بسیاری از ارزهای تراکنشی دیگر که از زمان پیدایش بیت کوین ایجاد شده‌اند دارای کارمزد تراکنش بسیار پایین و سرعت تراکنش بالا هستند.

در اینجا برخی از ارزهایی فهرست شده‌اند که سرعت تراکنش مناسب و کارمزد پایین را در اولویت قرار می‌دهند و به عنوان ابزاری برای انتقال دارایی برجسته هستند:

• استلار (XLM)
• آلکمی پی (ACH)
• لایت کوین (LTC)

توکن‌های کاربردی

توکن‌های کاربردی دارایی‌های دیجیتالی هستند که به کاربران امکان دسترسی به یک محصول یا خدمات بلاک چین خاص را می‌دهند. عرضه اولیه کوین (ICO) یک روش محبوب برای شرکت‌های Web3 جهت توزیع این توکن‌ها در بین مردم است که برای تولید سرمایه برای پروژه‌های جدید به کار می‌رود. کاربران ممکن است از توکن‌های کاربردی برای خرید محصولات و خدمات یا دسترسی به ویژگی‌ها و عملکردهای خاص در یک پلتفرم یا اکوسیستم استفاده کنند.

توکن‌های کاربردی مانند کوپن هستند؛ زیرا ارزش مالی را منعکس می‌کنند و به نوعی شبیه به پول عمل می‌کنند. خرید توکن به خریدار این حق را می‌دهد که آن را با مقدار مشخصی از دسترسی به خدمات یا کالا مبادله کند.

نمونه‌هایی از توکن‌های کاربردی عبارتند از:

• کاردانو (ADA)
• بیسیک اتنشن کوین (BAT)
• فایل کوین (FIL)

در نظر داشته باشید که تعریف یک توکن کاربردی همیشه روشن و واضح نیست. تفاوت بین انواع کاربردی، اوراق بهادار و سایر انواع توکن موضوعی ادامه‌دار در بحث‌های حقوقی و نظارتی است.

توکن‌های حاکمیتی

توکن‌های حاکمیتی نوعی ارز دیجیتال هستند که به دارندگان این امکان را می‌دهند تا در مورد پیشنهادات رای دهند و در مورد یک بلاک چین خاص یا پلتفرم غیرمتمرکز تصمیم بگیرند. توسعه‌دهندگان بلاک چین اغلب از چنین توکن‌هایی در پروژه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) و سازمآن‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO) استفاده می‌کنند.

یکی از نمونه‌های توکن حاکمیتی، توکن MKR MakerDAO است. دارندگان MKR می‌توانند به پیشنهادهایی برای تغییر سیاست‌های پولی و مدیریت ریسک پلتفرم و ارتقای قراردادهای هوشمند حاکم بر پلتفرم رأی دهند.

به طور کلی، توکن‌های حاکمیتی از تمرکززدایی Web3 پشتیبانی می‌کنند و به دارندگان اجازه می‌دهند در جهت توسعه یک پروژه نظر بدهند. دارندگان توکن حاکمیتی تشویق می‌شوند تا به نفع پروژه عمل کنند؛ زیرا ارزش توکن‌های آن‌ها مستقیماً با موفقیت پروژه مرتبط است.

برخی از ارزهایی که به عنوان توکن‌های حاکمیتی استفاده می‌شوند عبارت‌اند از:

• آوای (AAVE)
• میکر (MKR)
• یونی سوآپ (UNI)

جمع‌بندی

اکنون باید بدانید که وقتی کسی می گوید کوین و توکن، منظور چیست و تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال جیست. اکنون باید تعریف ساده کوین و توکن را بدانید: کوین‌ها بومی بلاک چین خود هستند؛ در حالی که توکن‌ها بر روی بلاک چین دیگری مانند اتریوم، NEO یا Waves ساخته شده‌اند.

همچنین دیگر فرق توکن و کوین مربوط به کاربرد این دو است. کوین‌ها اغلب به عنوان پول استفاده می‌شوند. با این حال، برخی از کوین‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند. این موارد شامل استفاده برای خدمت‌رسانی به برنامه‌ها، استفاده به عنوان سهام برای اعتبارسنجی تراکنش در شبکه، استفاده برای قراردادهای هوشمند و تراکنش‌های توکن است.

در همین حال، توکن‌ها هدف متفاوتی را دنبال می‌کنند که باز هم بیان‌گر تفاوت کوین و توکن است. اگر آن‌ها برای استفاده در dApp ایجاد شده باشند؛ هدف آن‌ها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آن‌ها برای ویژگی‌هایی مانند حق رای کاربرد دارند. در موارد دیگر، از آن‌ها برای تراکنش‌های روی dApp (مانند Civic) یا پاداش دادن به کاربران با چیزهایی مانند تخفیف در هزینه‌ها و غیره (مانند Binance، Coinbase یا Kraken) استفاده می‌شود. نمونه‌های زیادی از کوین‌ها و توکن‌ها در این نوشتار آورده شد تا به شما کمک کند که درک روشنی از منظور ما از هر عبارت داشته باشید.

بنابراین، اکنون که تعریف کوین و تعریف توکن را می‌دانید؛ به رمزارزهای پرتکرار و معروف فکر کنید… آیا آن‌ها کوین هستند یا توکن؟ اگر مطمئن نیستید از ما بپرسید و تا ما برای تعیین هر یک به شما کمک کنیم.

سوالات متداول

سوال ۱: کوین چیست؟

پاسخ: کوین یک واحد پولی دیجیتال است که برای انجام معاملات و مبادله ارزش در شبکه‌های بلاکچین استفاده می‌شود ارز اصلی یک بلاک چین است.

سوال ۲: کاربرد کوین چیست؟

پاسخ: کوین‌ها برای انجام تراکنش‌های مالی در شبکه‌های بلاکچین و همچنین به عنوان پایه‌هایی برلی تشکیل شبکه عمل می‌کنند.

سوال ۳: توکن چیست؟

پاسخ: توکن نیز یک واحد ارزش دیجیتال است؛ اما معمولاً به معنای عمومی‌تری برای نشان‌دهنده دارایی‌ها یا اعمال مختلف در شبکه‌های بلاکچین استفاده می‌شود.

سوال ۴: کاربرد توکن چیست؟

پاسخ: توکن‌ها برای نشان دادن دارایی‌ها، اختیارات، یا انجام وظایف مختلف در شبکه‌های بلاکچین مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ مانند رای‌دهی، دسترسی به خدمات، انجام قراردادهای هوشمند و… .

سوال ۵: انواع توکن کدامند؟

پاسخ: انواع توکن‌ها شامل توکن‌های حاکمیتی، کاربردی، تراکنش، اوراق بهادار و… می‌شوند.

سوال ۶: چگونه می‌توان تفاوت کوین و توکن را به طور کامل درک کرد؟

پاسخ: تفاوت کوین و توکن در ماهیت، منشأ و کاربردهای آن‌ها است. کوین‌ها به عنوان ارز دیجیتال اصلی در یک شبکه بلاک چین عمل می‌کنند؛ در حالی که توکن‌ها می‌توانند دارایی‌ها، اختیارات یا وظایف مختلف در این شبکه‌ها را نمایان کنند. البته که تفاوت کوین و توکن و به این موارد محدود نمی‌شود و در طی مقاله، به طور مفصل‌تری این موضوع را بررسی کرده‌ایم.

با بهره‌گیری از مطالب ارائه شده در سایت آکادمی شامی، می‌توانید همه اطلاعات لازم برای شروع و حرفه‌ای شدن در حوزه معامله‌گری را به دست بیاورید. پیشنهاد ما به شما استفاده از آموزش معامله‌گری کربن است. همچنین اگر نیاز به مشاوره دارید مشاوران آکادمی شامی آماده ارائه خدمات و مشاوره رایگان به شما هستند. برای درخواست مشاوره لطفا فرم زیر را پر کنید تا در اسرع وقت با شما تماس گرفته شود.