سفارش oco چیست؟ چطور دو سفارش به طور همزمان تنظیم کنیم؟

بازار کریپتو را به خاطر نوسانات شدید قیمت و ارائه فرصت‌های سودآور می‌شناسیم. اگرچه این نوسانات فرصت‌های مهیجی را برای ما مهیا می‌کند اما خطراتی را نیز به همراه دارد. بنابراین، معامله‌گران حرفه‌ای همواره چندین تکنیک معاملاتی را به کار می‌برند تا ضمن بهینه‌سازی سودآوری خود، زیان را کاهش دهند.

یکی از این استراتژی‌ها شامل استفاده از سفارش‌های One-Cancels-the-Other (OCO) است. در این مقاله، به این خواهیم پرداخت که سفارش OCO چیست، چرا یک استراتژی معاملاتی محبوب است و نحوه ثبت سفارش oco چگونه است.

مفهوم سفارش OCO چیست؟

سفارش OCO روشی برای قرار دادن دو نوع مختلف سفارش، مانند دستور توقف (Stop Order) و سفارش محدود (Limit Order)، به طور همزمان است. این سفارش‌ها با هم جفت می‌شوند و زمانی که یک سفارش اجرا می‌شود؛ سفارش دیگر به طور خودکار لغو خواهد شد. این موضوع به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا ریسک‌های خود را مدیریت کنند و نقاط ورود و خروج خاصی را برای معاملات خود تعیین کنند.

توجه به این نکته مهم است که دستورات جفت‌شده را نمی‌توان همزمان اجرا کرد؛ زیرا همان‌طور که از نام آن پیداست اجرای یک سفارش باعث لغو دیگری می‌شود. با استفاده از سفارش OCO، معامله‌گران می‌توانند معاملات خود را خودکار کرده و نیاز به نظارت مداوم بر بازار را کاهش دهند.

فرض کنید یک سرمایه‌گذار صاحب سهامی است که در حال حاضر به ازای هر سهم 50 دلار معامله می‌شود. اگر قیمت به کمتر از 45 دلار برسد؛ معامله‌گر حاضر است سهم را بفروشند تا ضرر خود را محدود کنند و همچنین حاضر است در صورت افزایش قیمت به 55 دلار، با فروش سهم، کسب سود داشته باشد. برای اجرای این دو معامله، سرمایه‌گذار می‌تواند از دستور OCO همراه Limit Order برای فروش سهام در صورت افزایش قیمت تا 55 دلار و دستور توقف برای فروش سهام در صورت کاهش قیمت به زیر 45 دلار استفاده کند.

در اینجا، سفارش OCO دارای دو جزء است؛ اولی یک Limit Order است؛ که اگر قیمت به 55 دلار برسد، سهام را می‌فروشد. جزء دوم دستور توقف است که در صورت کاهش قیمت به زیر 45 دلار، سهام را به فروش خواهد رساند. هنگامی که هر یک از این شرایط برآورده شود؛ سفارش دیگر به طور خودکار لغو می‌شود؛ به این معنی که تنها یکی از دو سفارش اجرا خواهد شد.

به عنوان مثال، اگر قیمت سهام تا 55 دلار افزایش یابد؛ Limit Order اجرا می‌شود و دستور توقف به طور خودکار لغو می‌شود. از طرف دیگر، اگر قیمت به زیر 45 دلار کاهش یابد دستور توقف اجرا می‌شود و سفارش محدود به طور خودکار لغو می‌شود. به این ترتیب، دستور OCO تضمین می‌کند که سرمایه‌گذار می‌تواند هم ضررهای خود را محدود کند و هم بدون نیاز به نظارت مداوم بر بازار، سود خود را داشته باشد.

شایان ذکر است که سفارش OCO مختص بازار کریپتو نیست زیرا در سایر بازارهای مالی از جمله سهام نیز استفاده می‌شود. با این حال، به دلیل ماهیت ناپایدار بازار کریپتو، OCO به یک استراتژی تجاری محبوب برای معامله‌گران کریپتو تبدیل شده است.

ویژگی‌های سفارشات OCO کدامند؟

با تعریفی که ارائه کردیم؛ واضح است که سفارش OCO برای معامله‌گرانی که در دسته‌های زیر قرار می گیرند مناسب است:

• محدود کردن ریسک در معاملات: امکان تنظیم همزمان دستورات استاپ لاس و سود، خطرات احتمالی را بدون کاهش سودآوری معامله در حداقل ممکن نگه می دارد.
• مدیریت احساسات خود در هنگام معامله هستند: معامله‌گران باتجربه می‌دانند که کنترل احساسات در طول معامله بسیار مهم است. این امر به ویژه در هنگام تصمیم‌گیری برای بهترین نقطه ورود و خروج از یک بازار پرنوسان، مهم و صادق است. سفارش OCO به معامله‌گران کمک می‌کند تا یک هدف از پیش تعریف شده را تعیین کنند و در نتیجه وقوع خطاهای مبتنی بر احساسات را کاهش می‌دهد.
• برخورداری از مزیت عملیاتی: از آنجایی که OCO به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا اجرا و لغو سفارش‌ها را خودکار کنند؛ آن‌ها نیازی به ردیابی تغییرات قیمت به طور مداوم یا اجرای دستی معاملات ندارند. با توجه به اینکه OCO اجرای استراتژی‌های بهینه‌سازی سود و مدیریت ریسک را امکان پذیر می‌کند؛ معامله‌گران وقت خالی برای تجزیه و تحلیل بازارهای دیگر یا انجام فعالیت های دیگر دارند.

برای توضیح بهتر سفارش OCO، اجازه دهید در مورد ویژگی‌های Stop Orders و Limit Orders بحث کنیم. چنان چه این دو مفهوم را به خوبی متوجه شویم و درک کنیم؛ آن گاه درک نحوه کارکرد oco نیز بسیار آسان‌تر و قابل‌فهم‌تر می‌شود.

Stop Order چیست؟

دستور توقف یا Stop Order، به معامله‌گران این امکان را می‌دهد تا در صورتی که بازار برخلاف اهداف مورد نظر آن‌ها حرکت کرد؛ معاملات را انجام دهند. به عنوان مثال، اگر یک معامله‌گر در جایی کمتر از قیمت بازار دستور توقف تعیین کرده باشد و بازار به طور ناگهانی سقوط کند؛ دستور توقف به طور خودکار برای محدود کردن ضرر اجرا می‌شود. به این نوع دستور، دستور استاپ لاس گفته می‌شود.

برعکس، معامله‌گران از دستورهای توقف ورود برای شروع سفارش‌های خرید با مقدار از پیش تعیین شده‌ای که بالاتر از قیمت فعلی بازار باشد؛ استفاده می‌کنند. این سفارش در دوره‌هایی مناسب است که ارز یا سهام روند صعودی را تجربه می‌کند.

برای روشن شدن موضوع، در نظر بگیرید که دستورهای توقف به عنوان ابزار مدیریت ریسک توسط معامله‌گران جهت محدود کردن ضرر یا قفل کردن سود استفاده می‌شود. هنگامی که یک دستور توقف آغاز می‌شود؛ تبدیل به یک دستور بازار برای خرید یا فروش دارایی با بهترین قیمت موجود می‌شود؛ به این معنی که معامله‌گر ممکن است ارزش از پیش تعیین شده دقیقی را که انتظارش را داشت؛ دریافت نکند.

معامله‌گران گاهی ترجیح می‌دهند که دستورهای توقف برای جلوگیری از ضررهای بزرگتر انجام دهند؛ اما لزوماً به این معنی نیست که معامله‌گران این دستورات را تبدیل به تارگت کنند. هر دو Stop Order و Target اهداف متفاوتی دارند و در استراتژی‌های معاملاتی مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

Limit Order چیست؟

Limit Order به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا قیمت های از پیش تعریف شده‌ای را برای فروش یا خرید دارایی تعیین کنند. به عنوان مثال، معامله‌گری که به دنبال خرید بیت‌کوین با قیمتی خاص کمتر از قیمت فعلی بازار است؛ یک Limit Order خرید تعیین می‌کند تا به‌محض رسیدن بیت‌کوین به حد قیمت از پیش تعریف‌شده (یا پایین‌تر از آن)، معامله به‌طور خودکار انجام شود. همین اصل همچنین به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا دارایی را با قیمتی بالاتر از قیمت فعلی بازار بفروشند. در این حالت، معامله‌گر Limit Order فروش را اجرایی می‌کند.

در چه مواقعی از سفارشات OCO می‌توان استفاده کرد؟

اکنون که اصول اولیه یک دستور توقف و یک Limit Order را درک کردید؛ در ادامه نحوه جفت کردن این دو نوع سفارش برای اجرای یک دستور OCO موثر آورده شده است. همان‌طور که قبلا گفته شد؛ یک سفارش OCO به مدیریت ریسک کمک می‌کند. همچنین یک گزینه ایده‌آل برای معامله‌گرانی است که به دنبال تعیین بهترین نقاط ورود و خروج هستند. بسته به اهداف یک معامله‌گر، سه سناریو برای استفاده از سفارش OCO وجود دارد.

مدیریت ریسک در پوزیشن‌های باز

معامله‌گران معمولاً سفارشات OCO را زمانی که پوزیشن باز دارند تنظیم می‌کنند. در چنین سناریوهایی، معامله‌گران با در نظر گرفتن اینکه بازار ممکن است برخلاف آن‌ها حرکت کند؛ به دنبال محدود کردن ریسک هستند. همچنین، دستور OCO تضمین می‌کند که معامله‌گران فرصت‌های کسب سود را زمانی که بازار به نفع آن‌ها حرکت می‌کند؛ از دست نمی‌دهند.

به عنوان مثال، یک تریدر بیت کوین را به قیمت 19000 دلار خریداری می‌کند؛ با این امید که قیمت ممکن است در هفته های آینده به 23000 دلار افزایش یابد. تریدر با دانستن اینکه بازار کریپتو می‌تواند بسیار پرنوسان باشد؛ می‌تواند یک سفارش OCO تنظیم کند تا یک سفارش استاپ لاس و یک Limit Order فروش را جفت کند. این تنظیم ریسک معامله را کاهش می‌دهد و در عین حال تضمین می‌کند که میزان سود معامله کاهش نیابد.

در مثال ما، در صورتی که یک اصلاح قیمت بیت‌کوین را به زیر 17000 دلار برساند؛ تریدر می‌تواند یک دستور استاپ لاس تعیین کند. حالا در این مرحله، این نوع سفارش را می‌توان با یک Limit Order فروش جفت کرد تا وقتی که قیمت بیت کوین به مرز 23000 دلار رسید (یا بالاتر رفت)؛ سود خود از معامله را دریافت کند. با این کار، معامله‌گر با موفقیت از یک سفارش OCO برای افزایش بازده و در عین حال کاهش ریسک استفاده کرده است.

هدف گذاری شکست‌های قیمت (Price Breakouts)

به علاوه مورد قبل، سفارشات OCO زمانی موثر هستند که یک دارایی در یک محدوده تعریف شده معامله می‌شود و در عین حال، احتمال شکست قیمت نیز آماده وجود دارد. این سناریو پس از یک دوره طولانی «ادغام» (زمانی که قیمت یک دارایی تمایل دارد به بالاتر از سطح مقاومت یا به زیر سطح حمایت حرکت کند)، ایده آل است. سفارش OCO در این شرایط از بازار، یک دستور استاپ لاس فروش زیر سطح حمایت و یک دستور توقف ورود، بالاتر از مقاومت را جفت می‌کند.

به عنوان مثال، اگر قیمت بیت کوین بین 18500 تا 20000 دلار در نوسان باشد؛ یک معامله‌گر می‌تواند دستور OCO را برای اجرای یک Limit Order فروش زمانی که قیمت بیت کوین به بیش از 20000 دلار برسد؛ تنظیم کند. اگر برعکس این شرایط رخ دهد (یعنی قیمت BTC کمتر از حد حمایت باشد)؛ OCO برای به حداقل رساندن ضرر، یک دستور توقف فروش را اجرا می‌کند.

تردید برای خرید میان دو ارز یا سهم

جدای از موارد ذکر شده؛ سفارش OCO هنگام تصمیم گیری برای سرمایه‌گذاری نیز موثر است؛ به خصوص زمانی که میان دو انتخاب مردد هستید. توجه داشته باشید که سفارش OCO یک استراتژی توزیع دارایی نیست و از این رو، شما فقط می‌توانید سرمایه خود را در یکی از دو دارایی مورد بررسی سرمایه‌گذاری کنید. همچنین، سفارش OCO به معامله‌گران کمک می‌کند تا تصمیم برای سرمایه‌گذاری خود را بر اساس شرایط قیمت گذاری که مطلوب آن‌ها باشد؛ قرار دهند. به عبارت دیگر، می‌توانید سفارش OCO خود را به نحوی تنظیم کنید تا هنگامی که هر یک از دارایی‌های ترجیحی شما به قیمت دلخواه برسد؛ یک سفارش خرید آغاز شود.

بیایید مثالی را بررسی کنیم که در آن یک تریدر علاقه‌مند به خرید بیت کوین و اتریوم است اما سرمایه کافی برای سرمایه‌گذاری همزمان روی این دو دارایی را ندارد. در این سناریو، تریدر می‌تواند دو سفارش خرید مختلف را در یک OCO قرار دهد که با قیمت‌های خاصی آغاز می‌شود.

معامله‌گر ما می‌تواند یک سفارش ورود برای بیت کوین در 20000 دلار و دیگری برای اتریوم در قیمت 1000 دلار تعیین کند. این قیمت‌ها نشان‌دهنده میزانی است که فرد قصد خرید این دارایی‌ها را دارد. از آنجایی که استراتژی بر اساس OCO است تنها یکی از این دستورات اجرا می‌شود. اگر بیت کوین اولین ارزی باشد که شرط قیمت را برآورده می‌کند دستور ورود بیت کوین اجرا می‌شود و دستور ورود اتریوم لغو می‌شود. اما اگر قیمت اتریوم قبل از رسیدن ارزش بیت کوین به مرز 20000 دلار، به 1000 دلار کاهش یابد عکس این امر رخ می‌دهد.

نحوه استفاده از سفارش OCO در معاملات

با درک موارد استفاده از دستورات OCO، زمان آن فرا رسیده است که نحوه اجرای آن را بیاموزیم. توجه داشته باشید که هیچ رویه استانداردی برای اجرای OCO وجود ندارد؛ زیرا این فرآیند به پلتفرم مبادله‌ای که استفاده می‌کنید بستگی دارد. برخی از صرافی‌ها یک رابط کاربری یکپارچه ارائه می‌کنند که راه‌های قابل فهمی را برای راه‌اندازی OCO ارائه می‌دهد. چنین پلتفرم‌هایی به کاربران این امکان را می‌دهند تا تعداد انواع سفارشی را که می خواهند به طور همزمان اجرا کنند، انتخاب کنند.

برعکس این مورد نیز وجود دارد؛ صرافی‌هایی هستند که کاربران را مجبور می‌کنند تا سفارش‌ها را به صورت دستی جفت کنند. صرافی‌هایی که در این دسته قرار می گیرند ممکن است از معامله‌گران بخواهند تا به طور مستقل سفارش‌ها را ایجاد کنند و آن‌ها را با هم ترکیب کنند تا در نهایت یک OCO ایجاد شود. با در نظر گرفتن این موضوع، معامله‌گران باید پلتفرمی را انتخاب کنند که با سطح فعلی تجربه معاملاتی آن‌ها، همخوانی داشته باشد.

نمونه‌ای از سفارش OCO

فرض کنید یک سرمایه‌گذار دارای 1000 سهم از یک سهام بی ثبات و پرنوسان است که با قیمت 10 دلار معامله می‌شود. سرمایه‌گذار انتظار دارد که این سهام در بازه‌ای وسیع و در مدتی کوتاه معامله شود و تارگت معامله، 13 دلار است. برای کاهش ریسک، معامله‌گر ما نمی‌خواهد بیش از 2 دلار در هر سهم از دست بدهد.

بنابراین، فرد می‌تواند یک سفارش OCO، که شامل یک دستور استاپ لاس برای فروش 1000 سهم به قیمت 8 دلار و یک Limit Order همزمان برای فروش 1000 سهم به قیمت 13 دلار است ایجاد کند و منتظر باشد و ببیند که کدام یک زودتر اجرا می‌شود.

اگر سهام به قیمت 13 دلار معامله شود؛ Limit Order برای فروش اجرا می‌شود و سرمایه‌گذار 1000 را سهم به قیمت 13 دلار به فروش می رساند و می‌تواند سودی ۳۰۰۰ دلاری را تجربه کند. همزمان، دستور استاپ لاس 8 دلاری به طور خودکار توسط پلتفرم معاملاتی لغو می‌شود.

حال اگر تریدر این سفارش‌ها را به‌طور مستقل انجام دهد؛ این خطر وجود دارد که فراموش کند دستور استاپ لاس را لغو کند و این اتفاق، چنانچه سهام به 8 دلار برسد؛ می‌تواند منجر به یک پوزیشن شورت ناخواسته شود و 1000 سهم به قیمت ۸ دلار معامله شوند؛ یعنی ۲۰۰۰ دلار ضرری که می‌شد به راحتی با استفاده از سفارش oco، جلوی آن را گرفت.

جمع‌بندی

سفارش OCO ابزاری است که می‌تواند به معامله‌گران کمک کند تا سودآوری خود را بهتر و بهینه‌تر کنند. این امر به ویژه در مورد معامله‌گرانی که به دنبال معامله دارایی‌های پرنوسان مانند ارزهای دیجیتال هستند صادق است. این استراتژی به نوعی یک رویکرد خودکار برای مدیریت ریسک و بهینه سازی معاملات است.

مزیت اصلی سفارشات OCO، از قابلیت جفت شدن سفارش‌های مخالف نشات می‌گیرد؛ به طوری که در صورت حرکت بازار بر خلاف معامله، احتمال متحمل شدن زیلن‌های سنگین بسیار کم خواهد بود. علاوه بر این، سفارش OCO می‌تواند انجام معاملات را به طور کلی آسان‌تر کند؛ زیرا به معامله‌گران اجازه می‌دهد تا به استراتژی‌های معاملاتی که از پیش طراحی کرده‌اند پایبند باشند.

سوالات متداول

سفارش oco چیست؟

سفارش oco، نوعی دستور معاملاتی در بازارهای معاملاتی است که امکان قرار دادن دو دستور متفاوت در یک معامله واحد را فراهم می‌کند. به عنوان مثال، یو معامله‌گر می‌تواند طوری دستورات یک معامله را تنظیم کند تا در در صورت بالا رفتن قیمت و رسیدن آن به میزان خاصی، معامله انجام شود و دستور دیگر که در صورت کاهش قیمت رخ می‌داد؛ لغو شود و بالعکس.

Stop Order چیست؟

دستور استاپ لاس همان طور که از نامش پیداست؛ زمانی اجرایی می‌شود بازار بر خلاف جهت پیش‌بینی تریدر حرکت کند. مثلا معامله‌گر پیش‌بینی کرده بود که قیمت افزایش میابد؛ اما بازار روندی نزولی را در پیش می گیرد و در صورت تعیین این دستور، پس از رسیدم به قیمت خاصی، برای جلوگیری از ضرر بیشتر، سفارش به طور خودکار بسته می‌شود.

Limit Order چیست؟

این دستور کاربردی خلاف مورد قبل دارد؛ یعنی در صورتی که قیمت پیش‌بینی شده توسط معامله‌گر برآورده شد؛ سفارش به طور اتوماتیک انجام می‌شود تا فرد سود خود از معامله را دریافت کند. معمولا هر دو دستور Stop Order و Limit Order در یک oco به کار می‌روند و در صورت برآورده شدن یکی، دیگری لغو می‌شود. کاربرد هر دو دستور، مدیریت بهتر و بهینه‌تر معامله است.

با بهره‌گیری از مطالب ارائه شده در سایت آکادمی شامی، می‌توانید همه اطلاعات لازم برای شروع و حرفه‌ای شدن در حوزه معامله‌گری را به دست بیاورید. پیشنهاد ما به شما استفاده از آموزش معامله‌گری کربن است. همچنین اگر نیاز به مشاوره دارید مشاوران آکادمی شامی آماده ارائه خدمات و مشاوره رایگان به شما هستند. برای درخواست مشاوره لطفا فرم زیر را پر کنید تا در اسرع وقت با شما تماس گرفته شود.