توکن چیست و چه کاربردی دارد؟ آشنایی با توکن و انواع آن

همه کسانی که حداقل یک بار با دنیای کریپتو مواجهه داشتند احتمالا با این سوال روبه‌رو شده‌اند که توکن چیست؟ می‌دانیم که ارزهای مجازی، دارایی‌های دیجیتالی هستند که با استفاده از پروتکل‌های مختلف و بر اساس فناوری دفتر کل توزیع شده کار می‌کنند. هر ارز دیجیتال دارای خواص و قیمت‌هایی است که جذابیت سرمایه‌گذاری آن را تعیین می‌کند. به طور مشابه، توکن‌ها را داریم که گواهی‌های دیجیتالی وجود هستند تا تعهدات شرکت در قبال مالکان آن توکن‌ها، تضمین شود. حالتی شبیه به سهام موجود در بورس اوراق بهادار، اما این بار در دنیای ارزهای دیجیتال.

این مقاله پاسخی جامع به این سوالات است: توکن چیست؟ چه هدفی دارد؟ تاریخچه مربوط به توکن چیست؟ چگونه کار می‌کند؟ چه انواعی دارد؟ و… . در نهایت علاوه بر رسیدن به پاسخ سوال توکن چیست؟ خواهید آموخت که توکن‌ها با کوین‌ها چه تفاوتی دارند و همچنین با روش نگهداری توکن‌ها آشنا خواهید شد. امیدواریم این مقاله برای شما خوانندگان عزیز مفید و موثر واقع شود.

توکن چیست؟ چه هدفی را دنبال می‌کند؟

توکن چیست؟ خب از لحاظ تاریخی، یک Token معادل پولی بود که توسط شرکت‌ها و افراد خصوصی به عنوان جایگزینی برای سکه‌های کوچک -در زمانی که ایالت‌ها نمی‌توانستند پول کافی ضرب کنند- صادر می‌شد. با این حال، وقتی امروزه می‌پرسیم که توکن چیست؟ با توجه به دنیای ارزهای دیجیتال، پاسخ کمی پیچیده‌تر می‌شود.

به بیان ساده، در پاسخ به سوال توکن چیست؟ می‌توان گفت Token رکوردی در بلاک چین است که حقوق چیزی مانند مالکیت یک دارایی را تأیید می‌کند. از این نظر، کوین‌ها نیز نوعی Token هستند؛ اما همه توکن‌ها کوین نیستند. توکن‌ها می‌توانند ارزش پولی مستقیمی داشته باشند که به ارزش آن‌ها بستگی دارد و همچنین می‌توانند به قیمت دارایی‌های واقعی مانند اوراق بهادار شرکت‌ها گره بخورند. به این گونه دارایی‌ها دارایی‌های توکن شده می‌گویند. خرید این دارایی معادل با خرید خود سهام نیست؛ بلکه Token در واقع قیمت فعلی اوراق بهادار در بورس را منعکس می‌کند.

بیشتر بخوانید: تفاوت کوین و توکن

در دنیای Token، مفهوم استانداردسازی وجود دارد. استانداردسازی به معنای داشتن مجموعه‌ای از قوانین است که مشخص می‌کند یک Token چه داده‌هایی باید داشته باشد؛ چه اقدامات و رفتارهایی می‌تواند انجام دهد و یک دارنده یا جامعه دارندگان آن چه عملیاتی می‌تواند در مورد آن انجام دهند.

استانداردها دستورالعمل‌هایی را برای ایجاد، صدور، استقرار، انتقال، سوزاندن و بسیاری از جنبه‌های دیگر در بلاک چین ارائه می‌دهند. همان‌طور که انتظار می‌رود این استانداردها به احتمال زیاد در بلاک چین‌هایی پدید می‌آیند که از توسعه قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کنند؛ زیرا چنین بلاک چینی می‌تواند از ایجاد تعداد دلخواه Token روی خود پشتیبانی کند.

بیشتر بخوانید: بلاکچین چیست؟

توکن چیست؟ از کجا آمده؟ نگاهی به تاریخچه توکن

تاریخ فقط نگاهی به گذشته نیست. بلکه می‌تواند دریچه‌ای به حال و آینده باشد. هر کسی که به بیت‌کوین، ارز دیجیتال، Coin،Token و مباحثی از این دست علاقه‌مند است و دوست دارد که نگاهی به تاریخچه این دارایی‌های جذاب و ارزشمند بیندازد؛ می‌تواند ادامه مطلب را بخواند تا به پاسخ سوالاتی نظیر توکن چیست؟ و از کجا آمده؟ برسد.

آیا می‌دانستید که یکی از اولین استفاده‌های «توکن‌های کاربردی» در روم باستان بوده است؟ یا اینکه توکن‌های ضرب‌شده خصوصی در طول قرن‌ها در بریتانیا (و جاهای دیگر) به عنوان کوین استفاده می‌شدند – در زمانی که کمبود شدید پول صادر شده توسط دولت وجود داشت؟ یا اینکه «ژتون‌های تلفن» در ایتالیا در یک برهه زمانی به عنوان روش پرداخت و جایگزین سکه‌های کوچک استفاده می‌شدند؟ در حالی که این‌ها تنها چند نمونه از استفاده‌های تاریخی از Token هستند شباهت‌های آن‌ها با دنیای مدرن کریپتو نباید شما گیج و متحیر کند. اساس تفاوت، در مقیاس کاربرد و تکنولوژی مورد استفاده است.

کلمه “Token” امروزه برای اشاره به یک دارایی دیجیتال استفاده می‌شود. اما استفاده از آن‌ها در یک محیط اقتصادی حداقل برای دو هزار سال وجود داشته است. بیت کوین و سایر رمزارزها آخرین تجسم موجود هستند که با استفاده از فناوری مدرن (بلاک چین) پدیدار شده‌اند.

شاید قدیمی‌ترین Token ها، «توکن رومی» (یا اسپینتریا) باشد که طبق یک نظریه، برای پرداخت هزینه خدماتی استفاده می‌شد که برای آن خدمات، استفاده از ارز رسمی -با تصویر امپراتور- ممنوع بود. طی زمان، استفاده از این نوع خدمات بیشتر و به تبع آن، استفاده از Token نیز بیشتر شد و البته که همراه با تقاضا، عرضه بیشتری نیز می‌آید و کم‌کم استفاده از Token به عنوان شیوه‌ای برای پرداخت رواج بیشتری پیدا کرد. آن‌طور که پیداست توکن‌ها آنقدر محبوب بودند که تا دورتر از قلمروی بریتانیای رومی نیز ردپای آن‌ها یافت شده است. امروزه عملکرد و اطلاعات Token ها در قراردادهای هوشمند مربوطه کدگذاری می‌شوند.

مورد دیگر «توکن کندر» است که توسط بازرگانان در بریتانیا برای استفاده به عنوان کوین خصوصی -به دلیل کمبود سکه‌های کوچک- برای معاملات روزانه (از جمله پرداخت برخی از دستمزدهای) ایجاد شد. به طور کلی، به دلیل کاربرد و استفاده در تجارت و معامله، Token ها از قرن‌ها پیش در انگلستان و سایر کشورها وجود داشتند.

در دوران ناپلئون، میلیون‌ها ژتون از این دست در بریتانیا در گردش بود و به پر کردن شکاف در اقتصادِ صنعتیِ در حال توسعه این کشور کمک کرد. در نهایت دولت مقادیر زیادی سکه توزیع کرد تا در اقتصاد معاصر از آن‌ها استفاده شود و به بیانی، دولت تلاش کرد تا Token، این ارزهای کوچک و غیررسمی را از سیستم معاملاتی کشور خارج کند. البته جمع‌آوری و تجارت این ژتون‌ (Token) ها ادامه یافت و به مرور، دارای ارزش ذاتی مجزایی برای خود شدند.

در ایالات متحده آمریکا نیز استفاده از «توکن‌های تجاری یا Trade Tokens» توسط بازرگانان برای پرداخت یا بازخرید کالاها (به جای استفاده از پول صادر شده توسط یک دولت) طی چند سالی افزایش یافت.

در دوران مدرن‌تر، به عنوان مثال در ایتالیا، «ژتون‌های تلفن» (در ایتالیایی «Gettone telefonico») جایگزین محبوبی برای پول جهت انجام تراکنش‌های کوچک‌تر شدند و البته پس از مدتی هم استفاده از آن‌ها متوقف شد. استفاده‌های دیگر از Token ها در بسیاری از کشورها به عنوان وسیله پرداخت برای کالاها یا خدمات تکامل یافته و برخی از آن‌ها هنوز هم وجود دارند (مثالی آشنا و رایج: کوپن).

بنابراین، در حالی که کریپتو یک اختراع تکنولوژیک مدرن است معماری پایه‌ای آن اینگونه نیست یعنی اگر در هر دوره‌ای می‌پرسیدید که توکن چیست؟ احتمالا جواب‌های متفاوتی دریافت می‌کردید؛ اما همه آن‌ها ویژگی‌های کلی مشابهی داشتند که امروزه به دنیای کریپتو ختم شده‌اند. البته شایان ذکر است که آنچه بیت کوین را انقلابی کرد فعالیت غیرمتمرکز، بدون مرز و بدون حد و حدود جغرافیایی مربوط به آن است.

به این ترتیب، استفاده از کریپتو برای تمامی افراد و با استفاده از تلفن هوشمند، گزینه‌ای در دسترس است. نکته جالب این است که امروزه، Token در ارز دیجیتال به همان روشی که Token در بریتانیا مشکل پرداخت دستمزدها را حل کرد حل کرده است. آنجا Token به جای پول اصلی و برای حل مشکل پرداخت دستمزد کارگران به کتر می‌رفت و امروزه از این دارایی‌های دیجیتال، برای پرداخت‌هایی که امکان انجام آن‌ها از طریق بانک وجود ندارد استفاده می‌شود.

همان‌طور که Token ها برای مدت بسیار طولانی و برای طیف گسترده‌ای از کارها کاربرد داشتند کریپتو در دنیای امروز هم در حوزه‌های مختلفی ورود می‌کند و موارد استفاده خود را توسعه می‌دهد. با این حال، انتظار می‌رود که در آینده، ارزهای دیجیتال برای برآورده کردن انتظارات جامعه، دولت‌ها و رگولاتورها به طور تکامل پیدا کنند. هر کسی که ابتدا شکاف بین بازارهای سرمایه و دارایی‌های دیجیتال را پر کند و استانداردهای قانونی و نظارتی شناخته شده بین‌المللی را برای چنین تراکنش‌هایی تنظیم کند؛ گسترش کاربرد و استفاده از دنیای بلاک چین در مقیاسی که هنوز دیده نشده است کمک بزرگی می‌کند.

انواع توکن‌ها

وقتی می‌پرسیم توکن چیست؟ احتمالا به دنبال انواع آن نیز می‌گردیم. دنیای ارزهای دیجیتال امروزی با طیف گسترده‌ای از کوین‌ها و توکن‌ها، از ارزهای دیجیتال پرداختی مانند بیت‌کوین و ETH گرفته تا NFT‌های معروف، شناخته می‌شود. دانستن نحوه برخورد با توکن‌ها، یک مهارت مهم برای برخورد با فضای Web3 است؛ فضایی که یکی از حوزه‌های کلیدی توسعه فناوری‌ها و مفاهیم کریپتو است و یک اکوسیستم کامل را تشکیل می‌دهد. در ادامه، متداول‌ترین انواع توکن‌ها به همراه ویژگی‌های منحصر به فرد هر یک آورده شده است.

1. توکن‌های پرداخت (Payment)

توکن چیست؟ وسیله‌ای برای پرداخت. البته نه همیشه! بلکه اولین نوعی از Token که ما بررسی می‌کنیم این کاربرد را دارد. Token پرداخت عبارت از هر گونه نمایش دیجیتالی از ارزشی که در یک واحد بیان می‌شود؛ اما به صورت هیچ ارزی نشان داده نمی‌شود و توسط صادرکننده آن نیز به هیچ ارزی مرتبط نمی‌شود؛ بلکه صرفا به عنوان وسیله مبادله عمل می‌کند و توسط جامعه یا بخشی از جامعه به عنوان شیوه پرداخت کالا یا خدمات و یا پرداخت بدهی پذیرفته شده است. این Token می‌تواند به صورت الکترونیکی منتقل، ذخیره یا فروخته شود.

2. توکن‌های غیرمثلی (NFT)

احتمالا تا کنون نام NFT را شنیده‌اید و وقتی سرچ می‌کنید که NFT چیست؟ به عبارت توکن غیرمثلی بر می‌خورید و در این جا دو سوال جدید مطرح می‌شود: توکن چیست؟ و غیرمثلی چیست؟ خب NFT یا Non-Fungible Token یک تاییدیه است که ثابت می‌کند شما صاحب یک دارایی منحصر به فرد در فضای دیجیتال هستید. غیرمثلی بودن به معنای منحصر به فرد است و در واقع آن شیء یا دارایی، غیرممکن است که با شیء یا دارایی دیگری جایگزین شود. هر NFT حاوی یک امضای دیجیتال است که Token را منحصر به فرد می‌کند و تنها در یک نسخه وجود دارد. تمام اطلاعات مربوط به نویسنده، خریدار و تمام تراکنش‌های آن به طور ایمن در یک بلاک چین ذخیره می‌شوند. به عبارت دیگر، NFT یک تأییدیه یا گواهی دیجیتال است که به یک شیء منحصر به فرد متصل می‌شود.

3. استیبل کوین (Stablecoin)

استیبل کوین‌ها شکلی از توکن‌های پرداخت هستند که قیمت آن‌ها در عمل باید در طول زمان ثابت بماند. چنین توکن‌هایی معمولاً توسط دارایی‌ها یا وجوه واقعی (مانند اوراق قرضه دولتی کوتاه‌مدت، ارزهای فیات، کالاها، املاک و مستغلات و اوراق بهادار) یا سایر دارایی‌های کریپتو پشتیبانی می‌شوند. آن‌ها همچنین می‌توانند به شکل استیبل کوین‌های الگوریتمی باشند (استفاده از یک الگوریتم برای تثبیت نوسانات ارزش Token).

در حالی که برخی از این استیبل کوین‌ها ممکن است به عنوان ابزارهای مالی یا پول الکترونیکی -طبق نظر برخی از رگولاتورهای مالی- واجد شرایط باشند؛ برخی دیگر ممکن است خارج از حیطه مقررات عمل کنند و وضعیت متفاوتی داشته باشند. اگر از بپرسیم که پرکاربردترین توکن چیست؟ احتمالا می‌گویید تتر (USDT). چرا که در بسیاری از تبادلات و معاملات، از این استیبل کوین که معادل با ۱ دلار آمریکا ارزش دارد؛ استفاده می‌شود.

4. توکن‌های غیرمتمرکز (DeFi)

اگر در پاسخ به سوال توکن چیست؟ مستقیما اسم DeFi را می‌آوردیم؛ احتمالا بیشتر گیج می‌شدید. اما احتمالا حالا می‌توانید مفهوم DeFi را درک کنید. توکن‌های دی‌فای، ارزهای دیجیتال مختلفی هستند که در پلتفرم‌های غیرمتمرکز برای پیاده‌سازی عملکردها و پیشنهادات خود استفاده می‌شوند و بر اساس قراردادهای هوشمند عمل می‌کنند. توکن‌های DeFi به کاربر اجازه دسترسی به خدمات خاصی از یک برنامه کاربردی یا کل سازمان را می‌دهند و همچنین مشبه موارد قبلی، بر روی یک بلاک چین ساخته شده‌اند. نمونه‌های خوب این نوع Token، کوین‌های DeFi یا DeFi Yield هستند.

5. توکن‌های کاربردی (Utility)

توکن‌های کاربردی دارایی‌های دیجیتالی هستند که شرکت‌ها برای توسعه اکوسیستم پروژه‌های خود صادر می‌کنند. در واقع، چنین توکن‌هایی به صراحت برای دسترسی کاربران به محصولات شرکت ایجاد می‌شوند. با خرید Token یک پروژه خاص، سرمایه‌گذاران هنگام استفاده از محصولات شرکت مزایایی خواهند داشت. در واقع در چنین مواردی، خرید یک دارایی برای شروع استفاده از مزایای پروژه ضروری است.

6. توکن‌های اوراق بهادار (Security)

توکن‌های اوراق بهادار، آنالوگ‌های دیجیتالی اوراق بهادار هستند که مالکیت را تأیید می‌کنند و حق انجام فعالیت‌های سرمایه‌گذاری (به عنوان مثال، سود سهام و غیره) را می‌دهند. این حقوق در یک پروتکل ثبت می‌شود و توکن‌ها در صرافی‌ها معامله می‌شوند. توکن‌های امنیتی از مقررات نهادهای نظارتی مالی کشورهای مختلف مانند کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) یا سازمان نظارت بر بازارهای مالی سوئیس (FINMA) پیروی می‌کنند.

7. توکن‌های حریم خصوصی (Privacy)

توکن‌های حریم خصوصی دسته‌ای از رمزارزها هستند که تراکنش‌های بلاک چین خصوصی و ناشناس را اجرا می‌کنند و مبدا و مقصد خود را پنهان نگه می‌دارند. برای حفظ مؤثر ناشناس بودن و غیرقابل حل بودن، توکن‌های حریم خصوصی از استراتژی‌های زیادی استفاده می‌کنند که محبوب‌ترین آن‌ها عبارتند از: آدرس‌های مخفی، امضای حلقه، zk-SNARK یا CoinJoin. برخی از روش‌ها شامل مخفی کردن موجودی واقعی و آدرس کیف پول کاربر و مخلوط کردن چندین تراکنش برای جلوگیری از تجزیه و تحلیل بلاک چین است.

8. توکن‌های صرافی (Exchange)

توکن‌های صرافی ابزارهای دیجیتالی هستند که توسط صرافی‌های ارز دیجیتال برای استفاده در زیرساخت‌های مالی خود ایجاد می‌شوند. چنین توکن‌هایی برای حفظ نقدینگی در صرافی به کار می‌روند و می‌توان از آن‌ها برای پرداخت انواع خدمات از جمله پرداخت کمیسیون معاملات استفاده کرد. یکی از معروف‌ترین نمونه‌های این توکن‌ها، توکن BNB از بزرگترین صرافی ارزهای دیجیتال در جهان، یعنی Binance است.

9. توکن‌های حاکمیتی (Governance)

توکن‌های حاکمیتی، توکن‌هایی هستند که برای نشان دادن رأی‌گیری در بلاک چین استفاده می‌شوند و قدرت تصمیم‌گیری را از یک نهاد متمرکز به کل جامعه توزیع می‌کنند. به عنوان مثال، پروتکل پس‌انداز محبوب Compound، یک توکن COMP را برای همه کاربران صادر می‌کند. این Token به صاحبان خود در فرآیند مدرن سازی Compound حق رأی می‌دهد. طبیعتا هر چقدر که یک کاربر توکن‌های بیشتری داشته باشد؛ حق رأی و قدرت تصمیم‌گیری بالاتری نیز خواهد داشت.

10. توکن‌های رپد (Wrapped)

پیدا کردن معادلی فارسی برای این نوع Token کمی سخت است؛ اما امیدواریم با توضیحاتی که ارائه می‌دهیم؛ درک مفهوم آن برای شما آسان‌تر شود. توکن‌های Wrapped نوعی Token دیجیتالی هستند که قیمت آن با نسبت 1:1 به قیمت یک ارز دیجیتال دیگر (دقت کنید: ارز دیجیتال دیگر، نه یک واحد پولی مثل دلار) مرتبط است. اصل پشت توکن‌های پیچیده این است که ارز اصلی را در یک قرارداد هوشمند در شبکه بومی آن «Wrap» می‌کنند. سپس، در بلاک چین دوم، معادلی از آن ارز، به نام «Wrapped» ایجاد می‌شود. توکن‌های Wrapped زمانی مفید هستند که یک ارز ایجاد شده در یک شبکه بلاک چین را به دیگری منتقل می‌کنیم و تراکنش‌ها را در آنجا انجام می‌دهیم.

به بیان دیگر، توکن‌های Wrapped امکان ارتباط دو شبکه از ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین و اتریوم را فراهم می‌کنند. و از این طریق، از یک ارز دیجیتال می‌توان در شبکه‌ای به جز شبکه اصلی خود استفاده کرد.

خب تا بدین جای کار، ۱۰ نوع پرکاربرد از توکن‌ها را بررسی کردیم و دریافتیم که پاسخ به این سوال توکن چیست؟ یک پاسخ کلی دارد و در عین حال، با توجه به نوع Token مورد نظر، می‌تواند پاسخ‌های جزئی متفاوتی نیز داشته باشد.

اما احتمالا تا کنون با واژه کوین (Coin) هم برخورد داشته‌اید؛ نوعی دیگر از ارزهای دیجیتال که کاربردها و استفاده‌های مخصوص به خود را دارند. حال سوالی که مطرح می‌شود این است که تفاوت کوین با توکن چیست؟ کجاها کوین و کجاها Token به کار می‌رود؟ در ادامه توضیحی مختصر درباره تفاوت این دو دارایی دیجیتال خدمت شما ارائه می‌کنیم:

محبوب‌ترین نوع توکن چیست؟ امروزه می‌توان گفت NFT است که محبوبیت آن بیشتر از سایر انواع دارایی‌های دیجیتال شده و در سال‌های اخیر، رشدی فوق‌العاده داشته است.

تفاوت کوین با توکن چیست؟

تفاوت‌های قابل توجهی بین یک کوین و یک Token وجود دارد؛ زیرا کوین‌های حاوی بلاک چین خاص خود هستند؛ در حالی که توکن‌ها بر روی بلاک چین‌های موجود ساخته می‌شوند. به عنوان مثال، بیت کوین، اتریوم و لایت کوین همگی نمونه‌هایی از کوین‌هایی هستند که دفتر کل خود را دارند. کوین‌ها به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت از طریق شبکه‌های مستقل بلاک چین استفاده می‌شوند و برای تراکنش‌ها به کار می‌روند. به نوبه خود، توکن‌های را می‌توان با اوراق بهادار یا گواهی‌های مالکیت مقایسه کرد. Token یک نمایش دیجیتالی از سهم مالکیت در یک DAO، برخی محصولات دیجیتال یا حتی یک شیء فیزیکی (در مورد NFT) است.

بسته به ساختار پروژه، توکن‌ها می‌توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند و این، یکی دیگر از تمایزات مهم بین آن‌ها و کوین‌ها است. در حالی که توکن‌های غیرمتمرکز توسط یک شبکه توزیع شده مدیریت می‌شوند؛ توکن‌های متمرکز تحت مدیریت یک نهاد واحد هستند.

هم توکن‌ها و هم کوین‌ها بخشی جدایی ناپذیر از دنیای ارزهای دیجیتال هستند. توکن‌ها دارایی‌ها یا ابزارهای کاربردی را در یک بلاک چین نشان می‌دهند و برای اهداف مختلفی استفاده می‌شوند. از سوی دیگر، کوین‌ها بلاک چین مستقل خود را دارند و به عنوان یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز عمل می‌کنند. درک تفاوت بین این دو اصطلاح برای داشتن فهمی درست و موثر نسبت به دنیای ارزهای دیجیتال ضروری است. هم توکن‌ها و هم کوین‌ها ویژگی‌ها و کاربردهای منحصر به فردی دارند؛ اما در نهایت به عنوان ابزارهای نوآورانه‌ای برای انتقال ارزش و ذخیره سرمایه غیرمتمرکز عمل می‌کنند.

از سوی دیگر، روال صدور کوین تدریجی است (مفهوم کلاسیک استخراج زمانی اعمال می‌شود که کاربر قدرت محاسباتی خود را برای باز کردن بلوک‌های جدید و توسعه بلاک چین به کار می‌گیرد). ساخت Token اما تدریجی نیست و سازندگان می‌توانند به یک باره تعدادی Token تولید کنند. نرخ یک Token، مانند یک ارز دیجیتال، به میزان عرضه و تقاضای آن بستگی دارد؛ اما عرضه و تقاضا تنها شاخصه اثرگذار نیست. قیمت این نوع دارایی مجازی نیز بسته به شرایط ایجاد آن و سایر فاکتورهای مختلف، می‌تواند متفاوت باشد و ذکر جزئیات کامل چنین موضوعی، از حوصله این بحث خارج است.

با این حال، توکن‌ها و کوین‌ها شباهت‌های زیادی به هم دارند. هر دو در نهایت مبتنی بر بلاک چین هستند و می‌توان آن‌ها را آزادانه مبادله کرد و بنابراین قیمت هر دو تا حدود زیادی بستگی به اهمیت، میزان انتقال و میزان عرضه و تقاضا دارد. روش‌های انتقال و ذخیره توکن‌ها تقریباً مشابه روش‌های انتقال و ذخیره سایر ارزهای دیجیتال است. توکن‌ها ممکن است در کیف پول‌های مجازی و در پلتفرم مربوط پروژه‌ای که Token را صادر کرده؛ ذخیره شوند. ارزهای دیجیتال اما می‌توانند در کیف پول‌های مستقل پروژه‌ها و یا شرکت‌های مختلف ذخیره شوند.

اگر تمایل دارید بیشتر درباره این موضوع بدانید؛ توصیه می‌کنیم مقاله‌ای تفاوت کوین با توکن چیست؟ را که قبلا در سایت منتشر کرده‌ایم را مطالعه نمایید تا به شکلی عمیق، دقیق و کامل به تفاوت میان دو دارایی دیجیتال، پی ببرید.

نحوه کارکرد یک توکن چیست؟

همان‌طور که پیش‌تر گفتیم؛ این ارزها اغلب به‌عنوان واحدهای تراکنشی در بلاک‌چین‌هایی که با استفاده از قالب‌های استاندارد ساخته می‌شوند -مانند شبکه اتریوم که به کاربران اجازه می‌دهد Token ایجاد کنند. چنین بلاک چین‌هایی بر اساس اصل قراردادهای هوشمند یا برنامه‌های غیرمتمرکز عمل می‌کنند؛ برنامه‌هایی که در آن‌ها از کدهای قابل برنامه‌ریزی و خوداجرا برای پردازش و مدیریت تراکنش‌های مختلف استفاده می‌شود.

هر Token نشان‌دهنده یک کالای قابل معامله است. این کالای قابل معامله می‌تواند شامل کوین، حق امتیاز، گواهی، آیتم‌های درون بازی و غیره باشد. این بدان معنی است که توکن‌ها می‌توانند برای نشان دادن سهام یک شرکت یا به عنوان حق رای در کمیته مرکزی استفاده شوند. این ارزها اغلب برای جمع‌آوری سرمایه از طریق فروش جمعی به کار می‌روند. به همین دلیل است که گاهی به آن‌ها سهام کریپتو نیز گفته می‌شود.

انواع ایجاد شده توسط کد اتریوم، ممکن است به دلیل هک شدن و یا به دلیل عدم رعایت دقیق مقررات دولتی، مسدود یا اصطلاحا Freeze شوند. این بدان معنی است که هیچ توکنی تا زمانی که فرآیند Unfreezing اتفاق نیفتد؛ قابل جابجایی و معامله نیست. تراکنش‌های مربوط به Token بر روی بلاک چین پردازش می‌شوند.

به عنوان مثال، اگر یک توکن ERC-20 ساخته شده بر روی اتریوم باشد؛ تمام تراکنش‌های آن توسط بلاک چین اتریوم انجام می‌شود. صدها هزار توکن ERC-20 و ERC-721 در اکوسیستم کریپتو وجود دارند. ارزهای جدید به طور منظم برای پاسخگویی به تقاضاها و موارد استفاده هر بلاک چین به طور فزاینده‌ای ایجاد می‌شوند و انتظار نمی‌رود ایجاد انواع جدید به این زودی‌ها متوقف شود.

سازندگان Token اغلب از فناوری «قرارداد هوشمند» برای ایجاد دارایی‌های دیجیتال استفاده می‌کنند و در عین حال تمرکززدایی پروژه خود را حفظ می‌کنند. قراردادهای هوشمند که برای اولین بار در اتریوم معرفی شدند؛ برنامه‌هایی هستند که می‌توانند وظایف مختلفی را بدون کمک یک واسطه شخص ثالث انجام دهند. قراردادهای هوشمند به جای تکیه بر نهادهای متمرکز، شرایط بلاک چین را تجزیه و تحلیل می‌کنند و مطابق با برنامه‌ریزی خود، پاسخی ارائه می‌دهند.

قراردادهای هوشمند توسط توسعه‌دهندگان Web3 برای ایجاد و ضبط “آدرس‌های قرارداد Token” به کار می‌روند و حاوی تمام اطلاعات لازم در مورد زمان‌بندی عرضه و صدور Token هستند. به عنوان مثال، SAND یک Token ارز دیجیتال است که بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است. این Token، ارز اصلی برای پیشبرد فعالیت‌ها در متاورس The Sandbox است. ژتون‌های SAND توسط گیمرها برای خرید آیتم‌های مجازی، بازی کردن و سرمایه‌گذاری در دارایی دیجیتال استفاده می‌شوند. هر کسی می‌تواند داده‌ها و آمار تراکنش توکن SAND را با وارد کردن آدرس قرارداد توکن خود در مرورگر اتریوم مشاهده کند.

توکن‌ها دارایی‌های ارزشمندی هستند؛ زیرا ارزهایی هستند که رمزنگاری شده‌اند. آن‌ها معمولاً قابل انتقال، قابل معامله، خرید و فروش هستند و در کیف پول‌های بلاک چین ذخیره می‌شوند. کیف پول بلاک چین یک نرم‌افزار یا دستگاه سخت‌افزاری است که ارزهای دیجیتال را ذخیره می‌کند.

کاربرد توکن چیست؟

این ارزهای ارزشمند را می‌توان برای اهداف مختلفی به غیر از استفاده به عنوان یک ارز، به کار برد. در ادامه برخی از رایج‌ترین کاربردهای آن‌ها، ذکر شده است:

• توکن‌های حاکمیتی: به دارنده Token حق رای در یک پروژه ارز دیجیتال اعطا می‌کنند. دارندگان می‌توانند پیشنهاداتی را ارائه دهند و به آن رأی دهند تا به شکل‌گیری آن ارز دیجیتال خاص در آینده کمک شود.
• امور مالی غیرمتمرکز: DeFi به سیستم‌های مالی جایگزین بر اساس فناوری بلاک چین اشاره دارد. به جای دریافت وام از یک وام‌دهنده، می‌توانید از Token به عنوان وثیقه استفاده کنید و از یک پلتفرم DeFi وام خود را دریافت کنید. هر پلتفرم DeFi از Token مخصوص به خود استفاده می‌کند.
• پاداش‌های کریپتو: پلتفرم‌های دی‌فای به سرمایه‌گذارانی متکی هستند که سرمایه‌های دیجیتال خودشان را قرض می‌دهند. به عنوان یک پاداش، سرمایه‌گذاران جوایزی دریافت می‌کنند. این جوایز معمولاً در قالب Token توزیع می‌شوند.
• NFT : NFT ها انواعی هستند که مالکیت یک دارایی دیجیتال را نشان می‌دهند. در واقع Token اطلاعات مالکیت را ذخیره می‌کند. NFT‌ها را می‌توان برای تعیین اینکه چه کسی دارای یک تصویر دیجیتال منحصر به فرد، GIF یا شخصیت بازی آنلاین است؛ استفاده کرد.

استانداردهای مربوط به توکن چیست؟

در پاسخ به سوال استانداردهای توکن چیست؟ باید بگوییم این استانداردها مجموعه‌ای از قوانین و پروتکل‌های خاص هستند که نحوه ایجاد، رفتار و عملکرد Token را در شبکه بلاک چین تعیین می‌کنند. در واقع Token ها نشان‌دهنده دارایی‌های دیجیتالی هستند که می‌توانند در یک بلاک چین ایجاد، انتقال و ذخیره شوند. آن‌ها عملکردهای مختلف زنجیره‌ای را فعال می‌کنند؛ مانند پرداخت کارمزد تراکنش، ایمن‌سازی شبکه از طریق استیکینگ، اجرای استخرهای نقدینگی و دادن حق رای به اعضلی یک سازمان، گروه یا جامعه.

برای اطمینان از اینکه یک Token با پروتکل بلاک چینی که روی آن اجرا می‌شود استاندارد شده است و می‌توانند در بین برنامه‌ها کار کند؛ استانداردهای متفاوتی پدید آمده‌اند. این استانداردها تضمین می‌کنند که توکن‌ها با یکدیگر سازگار هستند و می‌توانند به طور یکپارچه در پروتکل‌های مختلف بلاک چین ادغام شوند. این امر ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) را تسهیل می‌کند؛ برنامه‌هایی که از توکن‌ها برای عملکرد استفاده می‌کنند و نقدینگی و قابلیت همکاری بین چند Token را تقویت می‌کنند.

استانداردهای توکن چگونه کار می‌کنند؟

استانداردهای توکن پارامترهایی را تعیین می‌کنند که قراردادهای هوشمند باید در چارچوب آن‌ها عمل کنند تا کارکردهای اساسی در پروتکل بلاک چین را انجام دهند. این امر، به هر توسعه‌دهنده‌ای اجازه می‌دهد تا رمز ارز دیجیتال خود را ایجاد کند؛ زیرا رابط‌ها و ویژگی‌ها، هر یک کاملا استاندارد شده هستند. توسعه‌دهندگان می‌توانند قراردادهای هوشمندی را برای توکن‌هایی طراحی کنند که با یکدیگر تعامل دارند؛ زیرا این استانداردسازی تضمین می‌کند که انواع داده‌ها، عملکردها و رفتارها همواره با یکدیگر سازگار هستند.

استانداردهای توکن با پیشنهادهایی که توسط توسعه‌دهندگان بلاک چین و همچنین جامعه مطرح می‌گردند؛ تعیین می‌شوند. به عنوان مثال، بلاک چین اتریوم -که پیشگام قراردادهای هوشمند بود و همچنان پلتفرم برتر برای بسیاری از برنامه‌ها باقی مانده است- از پیشنهادات بهبود اتریوم (EIPs) برای تعیین استانداردهایی برای پروتکل اصلی، رابط‌های برنامه‌نویسی برنامه (API)، گره‌ها و نرم‌افزار و قراردادهای هوشمند که اجرای ماشین مجازی اتریوم (EVM) را بر عهده دارد؛ استفاده می‌کند.

درخواست‌های اتریوم برای اظهار نظر یا همان ERC، یک سری پیشنهاد هستند که استانداردهایی را برای برنامه‌های مبتنی بر اتریوم، از جمله استانداردهای قرارداد هوشمند و توکن تعریف می‌کنند. کار آن‌ها به عنوان مجموعه‌ای از اسناد فنی صورت می‌گیرد که حاوی دستورالعمل‌های توسعه قرارداد هوشمند است.

نمونه‌هایی از استاندارهای رایج

بلاک چین اتریوم برای بسیاری از توسعه‌دهندگان dApp جهت پیاده سازی قراردادهای هوشمند، انتخاب ارجح است. استانداردهای مورد استفاده برای توکن‌هایی که روی اتریوم اجرا می‌شوند ERC-20،ERC-721،ERC-777 و ERC-1155 هستند. اما استانداردهای Token برای سایر بلاک چین‌های رایج مانند BNB Chain و Solana نیز موجود هستند.

ERC-20

ERC-20 استاندارد اتریوم برای Token های قابل‌تعویض است که انواع مختلفی از ارزهای دیجیتال مانند توکن‌های کاربردی، اوراق بهادار و استیبل کوین‌ها را پوشش می‌دهد. این استاندارد به طور گسترده توسط پروژه‌هایی که توکن‌های کاربردی و حاکمیتی را برای برنامه‌های کاربردی در حال اجرا روی بلاک چین اتریوم -یا زنجیره‌های جانبی- توسعه می‌دهند؛ استفاده می‌شود.

ERC-20 رایج‌ترین استاندارد Token اتریوم است. جزئیاتی برای شش عملکرد مورد نیاز و سه عملکرد اختیاری را ارائه می‌دهد؛ جزئیاتی که یک توکن برای سازگاری باید اعمال کند.

عملکردهای اصلی عبارت هستند از: عرضه کل، موجودی کیف پول، انتقال مالکیت، انتقال توکن از سمت کاربر و تایید حداکثر تعداد توکن‌هایی که یک قرارداد هوشمند می‌تواند برداشت کند. عملکردهای اختیاری می‌توانند به بهبود خواص Token کمک کنند؛ عملکردهایی مثل: از نام توکن، نماد Ticker و تعداد ارقام اعشاری که یک Token می‌تواند پشتیبانی کند.

این استاندارد به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا توکن‌های قابل تعویض سفارشی‌سازی‌شده‌ای بسازند که دارای کاربرد هستند؛ کاربردهایی مانند Staking یا دادن حق رای که می‌توانند توسط بسیاری از صرافی‌ها و کیف پول‌های ارزهای دیجیتال مختلف پشتیبانی شوند.

تمام توکن‌های ERC-20 می‌توانند با یکدیگر و سرویس‌های سازگار مانند کیف پول MetaMask تعامل داشته باشند. نمونه‌هایی از توکن‌های ERC-20 عبارتند از uniswap (UNI)، shiba inu (SHIB)، sandbox (SAND) و پولیگان (MATIC).

ERC-721

ERC-721 استاندارد توکن غیرقابل تعویض (NFT) برای اتریوم است. NFT‌ها توکن‌های منحصر به فردی با شناسه‌های متمایز هستند که مثل دسته قبلی، قابل تعویض نیستند. آن‌ها نشان‌دهنده مالکیت یک دارایی خاص، مانند هنر دیجیتالی، کلکسیون، آیتم‌های بازی، بلیط یک رویداد و یا املاک مجازی هستند.

ERC-721 پیچیده‌تر از استانداردهای دیگر است؛ زیرا دارای چندین Extension اختیاری است و چارچوبی را برای ایجاد، مالکیت و انتقال توکن‌هایی با مشخصات منحصربه‌فرد فراهم می‌کند؛ یعنی ارزهایی که قابل مبادله نیستند.

NFTها به روشی مشابه انواع دیگر Token ها ایجاد می‌شوند؛ اما تمامی آن‌ها دارای مقادیری متفاوت و Metadata هایی منحصر به فرد هستند.

CryptoKitties، یک بازی نوآورانه بلاک چین، الهام گرفته از ERC-721 است و از نسخه بتا استاندارد برای Mint کردن NFT استفاده می‌کند. کمی بعد، CryptoPunks، مجموعه‌ای از 10000 عکس پروفایل (PFP) که در ژوئن 2017 راه‌اندازی شد؛ این استاندارد را رایج کرد. کریپتوپانک‌ها همراه با کلوپ قایق‌رانی Bored Ape سازگار با ERC-721، Pudgy Penguins و آثار هنری دیجیتال «Everydays: The First 5000 Days» Beeple از دلایل افزایش محبوبیت NFT‌ها در سال 2021 بودند.

ERC-777

هدف ERC-777، گسترش عملکرد استاندارد ERC-20 برای رفع محدودیت‌های آن است. استاندارد ERC-777 «Hoks» را پیاده‌سازی می‌کند؛ عملکردی که ارسال توکن‌ها و اعلان قرارداد را در یک پیام واحد ترکیب می‌کند. این امر باعث می‌شود قراردادهای هوشمند برای ارسال و دریافت Token ها کارآمدتر شوند. این استاندارد بر اجازه دادن به تعاملات پیچیده‌تر در توکن‌های معاملاتی تمرکز دارد و توانایی رد تراکنش‌ها از آدرس‌هایی که در لیست سیاه قرار دارند را عرضه می‌کند.

استاندارد ERC-777 با استاندارد ERC-20 سازگار است؛ بنابراین توکن‌های ERC-20 و توکن‌های ERC-777 می‌توانند با هم تعامل داشته باشند؛ چرا که هر دو استاندارد عملکرد زیربنایی یکسانی دارند.

ERC-1155

استاندارد ERC-1155 برای بهبود استانداردهای قبلی و با ایجاد Token هایی طراحی شده است که مستقل از قابلیت تعویض (یعنی این که توکن‌ها می‌توانند قابل تعویض یا غیرقابل تعویض باشند) عمل می‌کند. این استاندارد در روشی که از Gas برای پردازش تراکنش‌های روی بلاک چین استفاده می‌کنند؛ بهره می‌برد. استاندارد  ERC-1155در اصل همان استاندارد ERC-20 و ERC-721 است که با چند عامل پیچیده ترکیب شده است.

ERC-1155 توسط اکوسیستم NFT Enjin توسعه داده شده است تا یک قرارداد هوشمند واحد را برای مدیریت چندین نوع Token فعال کند. Enjin استانداردی را برای رفع محدودیت‌های ERC-721، به ویژه عدم پشتیبانی آن برای انتقال دسته‌ای (Batch transfers) توسعه داد.

برای ارسال چندین NFT ERC-721، کاربر باید چندین تراکنش را انجام دهد. این تراکنش‌ها شبکه را شلوغ می‌کنند و Gas Fee (هزینه‌های تراکنش) را بالا می‌برند. ERC-1155 به کاربران امکان می‌دهد چندین دارایی را در یک قرارداد هوشمند جمع کنند. این امر پتانسیل انتقال برای ایجاد تراکم شبکه را کاهش می‌دهد و در عین حال هزینه‌های تراکنش را نیز کمتر می‌کند.

BEP-20

BEP-20 استانداردی است که مشخصات فنی توکن‌های مورد استفاده در زنجیره BNB -زیربنای صرافی مطرح و معروف Binance- را ارائه می‌دهد. BEP-20 مبتنی بر ERC-20 است که با اکوسیستم Binance سازگار شده است.

توکن‌های BEP-20 به طور یکپارچه با dApps و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) در بلاک چین BNB کار می‌کنند. این استاندارد فرمت انعطاف‌پذیری را برای توسعه‌دهندگان فراهم می‌کند تا اشکال مختلف توکن‌ها را راه اندازی کنند. بایننس قصد دارد یک پلتفرم جایگزین برای بلاک چین اتریوم باشد؛ جایگزینی با کارمزد تراکنش کمتر و سرعت پردازش سریع‌تر. BEP-20 چارچوبی برای چگونگی استفاده از یک Token، این که چه کسی می‌تواند از آن استفاده کند و چگونه کار می‌کند؛ ارائه می‌دهد.

TRC-20

TRC-20 استانداردی است که ایجاد توکن‌های قابل تعویض در بلاک چین TRON را تسهیل می‌کند و نحوه کار آن‌ها را مشخص می‌کند. TRC-20 مشابه و سازگار با ERC-20 است؛ زیرا شامل شش عملکرد پایه‌ای و سه عملکرد اختیاری برای ایجاد، انتقال و عملکرد Token های سازگار است.

بلاک چین TRON برای ارائه توان عملیاتی بالا و کارمزد پایین طراحی شده است. استاندارد TRC-20 شامل مشخصاتی برای عملکرد All-in-One است و توکن‌های پرکاربردی را بر اساس قراردادهای هوشمند ارائه می‌دهد. توکن‌های مبتنی بر TRC-20 می‌توانند پرداخت‌های سریع و راحت را از طریق پردازش تراکنش‌های فوری و مقیاس پذیر،  تسهیل کنند. سازگاری TRC-20 با ERC-20 به این معنی است که کد ERC-20 را می‌توان به یک توکن TRC-20 برای افزودن عملکردهای قابل اعتماد، بسط و گسترش داد.

همانند ارزهای ERC-20 در اتریوم، هر توسعه‌دهنده‌ای می‌تواند یک Token سفارشی TRC-20 در بلاک چین TRON ایجاد کند. دارندگان می‌توانند ارزهای TRC-20 را در کیف پول‌های پشتیبانی‌شده مانند TronLink ذخیره کنند و از آن‌ها در dApp‌هایی که روی TRON اجرا می‌شوند؛ استفاده کنند.

SPL

توکن قابل برنامه ریزی سولانا (SPL) استاندارد مربوط به بلاک چین سولانا است. SPL به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا ارزهایی را با قابلیت تراکنش‌هایی با سرعت پردازش بالا و با هدف برنامه‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) و سایر کاربردهایی که نیاز به مقیاس‌پذیری دارند؛ ایجاد و کرده و استقرار دهند.

استانداردهای سولانا در Solana Program Library ذخیره می‌شوند؛ جایی که ذخیره‌ای از برنامه‌های نرم‌افزاری است و در زمان اجرا بلاک‌چین سولانا، آن‌ها نیز اجرا می‌شوند. این برنامه یک رابط استاندارد برای ایجاد، استفاده و از بین بردن توکن‌های سازگار با بلاک چین Solana ارائه می‌دهد.

برخلاف استانداردهای ERC (به استثنای ERC-1155)، که برای انواع قابل تعویض و غیرقابل تعویض به طور جداگانه عمل می‌کنند؛ SPL هر دو نوع را شامل می‌شود. عملکرد ارزهای مختلف SPL می‌توانند در این استاندارد متفاوت باشند؛ زیرا این ارزها می‌توانند NFT باشند و یا این که توکن‌هایی با قابلیت تعویض با عرضه کم باشند که ویژگی‌هایی از انواع دیگر را با خود ترکیب می‌کنند.

SOL، توکن قابل تعویض بومی بلاک چین سولانا، یک ارز SPL است. انواع قابل تعویض و غیرقابل تعویض که با استاندارد SPL مطابقت دارند؛ می‌توانند با کیف پول‌های بلاک چین و قراردادهای هوشمند سازگار با SPL تعامل داشته باشند. SPL یک اکوسیستم جایگزین اتریوم برای توسعه‌دهندگان جهت ایجاد dApps فراهم می‌کند. SPL همچنین توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازد تا قسمت‌هایی مانند Solscan بسازند تا تجزیه و تحلیل داده‌ها و اطلاعات متا را برای تحقیق ارائه دهند.

علت اهمیت استانداردهای توکن چیست؟

استانداردهای توکن نقش اساسی در توسعه اکوسیستم‌های بلاک چین ایفا می‌کنند. استانداردها یک چارچوب اساسی ایجاد می‌کنند که توسعه Token را در سرتاسر فضای بلاک چین ساده می‌کند و نقدینگی را افزایش می‌دهد. استانداردها اطمینان می‌دهند که Token ها قابل تعامل و سازگار هستند و همچنین می‌توانند به راحتی در dApps، کیف پول‌ها و صرافی‌ها ادغام شوند.

استانداردهای توکن با مهیا کردن این امکان که توسعه‌دهندگان صرفا بر روی استانداردهای موجود کار کنند -بدون نیاز به تعیین مجدد استانداردها از طرف خودشان- تمرکز توسعه‌دهندگان را صرفا روی خلق Token گذاشته و از این طریق، نوآوری در ایجاد ارز را تقویت می‌کنند. شباهت‌های بین استانداردهای توکن، مانند ERC-20 و BEP-20، انتقال توکن‌ها و برنامه‌های کاربردی را در چندین بلاک چین برای توسعه‌دهندگان آسان‌تر می‌کند و به استقرار و پذیرش Token سرعت می‌بخشد.

بهترین راه نگهداری از توکن چیست؟

پاسخ به این سوال که بهترین راه برای ذخیره و نگهداری توکن چیست؟ برای هر فرد می‌تواند متفاوت باشد. در واقع، هنگام اتخاذ تصمیمات مرتبط، سؤالات مهمی وجود دارند که شما باید از خود بپرسید:

• چقدر روی ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری کرده‌ام؟ هر چه این مقدار بیشتر باشد؛ اقدامات امنیتی سخت گیرانه‌تری را می‌توان لحاظ کرد.
• هر چند وقت یک بار می‌خواهم ارز خود را خرج کنم/ارسال کنم؟ هر چقدر شخصی تراکنش‌های دیجیتالی بیشتری انجام دهد؛ بیشتر مایل خواهد بود تا در ازای دسترسی آسان‌تر و سریع‌تر به -حداقل بخشی از- سرمایه خود، مقداری از حفاظ‌های امنیتی را فدا کند.
• سطح تخصص فنی من چقدر است؟ از آنجایی که امنیت باید با قابلیت استفاده متعادل باشد کاربران با تجربه کمتر ممکن است راه‌هایی با امنیت کمتر را انتخاب کنند. بنابراین مطالعه، تحقیق و کسب تجربه مفهومی مهم برای حفاظت از سرمایه شخصی است.

حالا به پاسخ سوال خود می‌رسیم. در واقع پاسخ کوتاه به این سوال که ایمن‌ترین راه برای ذخیره توکن چیست؟ استفاده از یک کیف پول سرد است. گزینه‌های ما شامل کیف پول سخت افزاری و کیف پول‌های نرم‌افزاری است. اما توصیه به استفاده از کیف پول سرد، بدان معنا نیست که شما باید 100٪ از وجوه خود را در این کیف پول‌ها نگه دارید.

کسانی که فقط مقادیر کمی از ارزهای دیجیتال دارند؛ ممکن است با کیف پول‌های خود صرافی که انجام تراکنش‌ها را آسان می‌کنند نیز مشکلی نداشته باشند؛ حتی اگر امنیت آن‌ها کم باشد. شایان ذکر است که استفاده از کیف پول غیرحضانتی از هر نوعی، می‌تواند به همان اندازه آسان باشد و در عین حال، امنیت بیشتری به ما بدهد؛ زیرا کلیدها به جای شخص ثالث، به خود کاربر سپرده می‌شوند.

نگهداری مبالغ هنگفتی از ارزهای دیجیتال اما، داستان متفاوتی دارد. جهت اولویت‌بندی امنیت، بهتر است بدانید که ذخیره اکثریت وجوه، باید در کیف پول‌های سرد و بر روی کیف پول سخت افزاری صورت بگیرد. حالا برای انجام سریع و آسان تراکنش‌ها، می‌توان مقدار کمی از کل موجودی را، در یک کیف پول گرم نگه داشت. داشتن کیف پول‌های متعدد برای اهداف مختلف، یک انتخاب محبوب برای کاربران باتجربه در دنیای ارزهای دیجیتال است. به عنوان مثال، برخی از کاربران ممکن است از ترکیبی از کیف پول‌ها استفاده کنند؛ مانند:

• یک کیف پول سخت افزاری برای نگهداری طولانی مدت سرد
• یک کیف پول غیرحضانتی بر روی تلفن همراه، مانند کیف پول Trust Wallet. جهت انتقال وجوه به مقاصد و کیف پول‌های مختلف و انجام تراکنش‌ها.
• یک کیف پول صرافی برای تجارت کوین‌ها و توکن‌ها خاص

جمع‌بندی

طی این مقاله جامع، تمام سعی خود را کردیم که به سوال توکن چیست؟ به شیوه‌ای که شایسته مخاطبین ما باشد؛ پاسخ دهیم. با توسعه روزافزون فناوری‌های دیجیتال، توکن به عنوان یک عنصر اساسی در امنیت و انتقال اطلاعات نقش آفرینی پیدا کرده و به سرعت به یک مفهوم کلان در دنیای اینترنت اشیاء و بلاک‌چین تبدیل شده است. در این آموزش، تعریف و تاریخچه توکن را بررسی کردیم و نشان دادیم که این ارز دیجیتال چگونه از زمان‌های دور تا به امروز تکامل یافته است. همچنین، هدف از ساخت توکن و کاربردهای آن را به دقت بررسی کردیم تا برای خوانندگان اطلاعات کاملی از اهمیت و تاثیرگذاری این ابزار فراهم شود.

با توجه به انواع مختلف Token و استانداردهایی که برای ساخت آن وجود دارد؛ ما به دقت به مباحث مرتبط با امانت‌داری و امنیت توکن پرداختیم. در پایان، با بررسی تفاوت کوین و توکن، این مقاله توانست تا نقش هرکدام از این ابزارها در دنیای دیجیتال را روشن کند. با وجود چالش‌هایی که این تکنولوژی با آن مواجه است؛ Token به عنوان یک ابزار حیاتی و پویا در ساختار امنیتی و انتقال اطلاعات امروزی به شدت توجه متخصصان را به خود جلب کرده و بازهم پتانسیل‌های فراوانی برای توسعه و بهبود دارد.

سوالات متداول

۱. سوال: توکن چیست؟

پاسخ: توکن یک ارز دیجیتال مهم و رایج در دنیای مدرن است که برای انتقال اطلاعات و اعتبار از طریق شبکه‌های بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۲. سوال: تاریخچه توکن چیست؟

پاسخ: مفهوم Token از زمان‌های بسیار دور و باستانی وجود داشته و به مرور، بنا به نیازهای جامعه توسعه و بهبود یافت است. امروزه نیز با حضور فعال و مهم اینترنت و با توسعه فناوری بلاک‌چین نقش مهم خود را حفظ کرده و دائما در حال توسعه و حرکات مثبت است.

۳. سوال: هدف اصلی از ساخت توکن چیست؟

پاسخ: هدف اصلی ساخت توکن، تسهیل در انتقال اعتبار و اطلاعات بدون نیاز به واسطه‌های مرکزی و افزایش امنیت معاملات است.

۴. سوال: کاربردهای توکن چیست؟

پاسخ: توکن در حوزه‌های مختلفی از امنیت اطلاعات و اعتبار الکترونیکی تا اینترنت اشیاء و بازیابی اطلاعات مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۵. سوال: انواع توکن چه هستند؟

پاسخ: می‌توان Token را به طرق مختلف دسته‌بندی کرد. ما توکن‌های پرداخت، کاربردی، حاکمیتی، اوراق بهادار و… را داریم. توضیح جامع این انواع و سایر دسته‌ها، به‌طور مفصل در مقاله ارائه شده است.

۶. سوال: استانداردهای ساخت توکن چیست؟

پاسخ: ERC-20 و ERC-721 در بلاک‌چین اتریوم به عنوان استانداردهای مشهور ساخت توکن شناخته می‌شوند. استاندارهای دیگری هم داریم؛ مثل ERC-1155، ERC-777، BEP-20، TRC-20 و SPL.

۷. سوال: بهترین راه نگهداری از توکن چیست؟

پاسخ: ذخیره توکن‌ها در کیف پول‌های امن و استفاده از روش‌های احراز هویت دو مرحله‌ای، یکی از بهترین راه‌های نگهداری هستند. اما جهت نگهداری از مقادیر زیاد، توصیه می‌شود از کیف پول‌های سرد استفاده کنید.

۸. سوال: تفاوت کوین و توکن چیست؟

پاسخ: کوین یک واحد پولی در بلاک‌چین است و بلاک چین مستقل خود را دارد؛ در حالی که Token نقش اضافی مانند اعتبار یا دارایی دیجیتال را برای اهدافی مانند رای‌گیری، حق شرکت در رویداد و… ایفا می‌کند و بلاک چین مستقل خود را ندارد.

با بهره‌گیری از مطالب ارائه شده در سایت آکادمی شامی، می‌توانید همه اطلاعات لازم برای شروع و حرفه‌ای شدن در حوزه معامله‌گری را به دست بیاورید. پیشنهاد ما به شما استفاده از آموزش معامله‌گری کربن است. همچنین اگر نیاز به مشاوره دارید مشاوران آکادمی شامی آماده ارائه خدمات و مشاوره رایگان به شما هستند. برای درخواست مشاوره لطفا فرم زیر را پر کنید تا در اسرع وقت با شما تماس گرفته شود.